Reclame en kinderen

TeunColumns & verhalen

Over de scheiding tussen kerk en staat wordt afdoende geschreven. In het columnistenhandboek staat die als verplicht onderwerp vlak boven de bonuscultuur in het bankwezen en onder de PvdA (in al haar facetten).

Over de scheiding tussen merk en staat wordt minder geschreven. Ten onrechte, want het is een belangwekkend onderwerp, waarvoor Foodwatch onlangs aandacht vroeg. Deze voedselwaakhond – zo noemen ze dat – heeft ruim twintigduizend handtekeningen verzameld voor een burgerinitiatief om reclame en marketing voor ongezonde voeding op kinderdagverblijven en scholen te verbieden. Minderjarigen zouden hieraan niet moeten worden blootgesteld.

Wat is dat voor reclame? Albert Heijn maakt lespakketten onder het motto ‘Ik eet het beter, Blue Band reikt smeerdiploma’s uit aan peuters die hun boterham goed hebben gesmeerd met Blue Band Goede Start, en de alom gevreesde McDonald’s-clown, of all people, geeft sportles op scholen.’

Mooi en schattig van die bedrijven dat ze geheel belangeloos een bijdrage aan het onderwijs van onze kinderen willen leveren.

Je moet welhaast van steen zijn om niet geroerd te raken door de woorden van McDonald’s (tegen RTL Nieuws): ‘McDonald’s neemt al tientallen jaren haar maatschappelijke verantwoordelijkheid. Dat is precies wat we doen met deze shows. De insteek is niet meer hamburgers verkopen, maar oprecht maatschappelijk.’

Want McDonald’s wil ook graag minder dikke kinderen. En waarom zou je dat willen bereiken door gezonder te eten? Als je maar heel, heel veel sport, krijg je die burgers er ook af.

Nu is het natuurlijk puur maatschappelijk wat al die bedrijven doen – en niemand is tegen maatschappelijk – maar stel dat kinderen door dit soort lessen echt denken dat Blue Band Goede Start supervetgaaf is, dat McDonald’s hét restaurant voor de sportieve jongeling is en dat Albert Heijn het inderdaad beter eet. Dat lijkt mij onwenselijk. We moeten die bedrijven, ongeacht hun prachtige intenties, uit onze scholen en crèches weren. Lessen moeten merkenvrij zijn.

(Overigens, loop voor de grap eens op uw knieën door de supermarkt. Op kinderooghoogte proberen K3, Sponge Bob en andere kinderhelden ons kroost de grootst mogelijke rotzooi te verkopen. De sigarettenreclame is al jaren in de ban, maar dit mag).

De VO-raad, de koepel van middelbareschoolbesturen, wil niets weten van een reclameverbod op scholen. De baas van de koepel, GroenLinkscoryfee Paul Rosenmöller, zegt reclame voor ongezonde producten op school zelden tegen te komen. De bedrijven die die reclame maken, komt hij wél vaak tegen, in een andere functie. Als voorman van Jongeren Op Gezond Gewicht, werkt Rosenmöller nauw samen met bedrijven zoals Unilever, Friesland Campina, Coca-Cola en McDonald’s. Zo sponsoren de burgergigant en de frisdrankenreus sportevenementen van JOGG (wat is dat toch met die dikmaakbedrijven en sport?).

Wat bijna nog ongezonder is dan frisdrank en BigMacs: dat Rosenmöller met zijn ene pet op oordeelt over vriendjes waarvan hij afhankelijk is als hij zijn andere pet draagt.

Deel dit verhaal