Beste ondernemers, houdt u wel een beetje rekening met Angela de Jong, de televisierecensente van het AD? Want het is misschien begrijpelijk dat u zich zorgen maakt over de toekomst – uw zaak is al een tijdje gesloten, u vraagt zich af of u uw personeel nog wel kunt betalen of dat u mensen moet ontslaan, maar jengel daar als je blieft niet over op televisie.

En mocht u dan wel jengelen (voor de duidelijkheid, zo noemt Angela dat, niet ik), wilt u dan in ieder geval zo vriendelijk zijn om niet aan de regering, aan Rutte te vragen wat nu helemaal het plan voor de toekomst is als er binnen afzienbare tijd geen vaccin voor het verdomde virus wordt gevonden.

Vraag niet om perspectief

Vraag niet hoe en onder welke omstandigheden theaters, cafés en restaurants weer open kunnen, of en hoe we toch weer naar ons werk kunnen, hoe musici weer kunnen optreden en acteurs weer op het podium kunnen staan, onze kinderen weer naar school kunnen en hoe we in de anderhalvemetersamenleving in het openbaar vervoer kunnen rijden. En vraag al helemaal niet of werkelijk iedereen binnenhouden tot sint-juttemis de oplossing is.

Met andere woorden: vraag niet om perspectief, want daar kan onze Angela niet tegen: ‘Er is één ding dat ik nog beuer ben dan het thuiszitten. En dat zijn mensen op tv die ‘perspectief’ missen van de overheid. Ik kan dat woord niet meer horen en ik kan geen klagende deskundige of ondernemer meer zien.’

Nu opeens, begrijp ik Angela de Jong

Soms krijg je een diep inzicht. Dan zie je de dingen. Nu opeens, begrijp ik Angela de Jong. Dat komt door de woorden ‘mensen op tv’ in het vorige citaat. Angela heeft niks tegen jengelende ondernemers, maar niet op televisie! Angela schrijft namelijk over televisie. En als ze niet schrijft over televisie of op televisie praat over televisie, dan kijkt ze televisie. Uren en uren achterelkaar. En wat verlangt ze van die televisie? Dat die altijd overal programma’s, presentatoren en gasten laat zien die zij leuk vindt. En jengelende ondernemers vindt zij niet leuk. Die wil ze niet zien.

Misschien dat Angela de noden van die ondernemers – in het echte leven, buiten de televisie – niet helemaal begrijpt. In haar column vergelijkt ze hun problemen met haar eigen probleempjes: ‘Ik mis een cappuccino op een terrasje. Ik mis een goede reden om iets anders aan te trekken dan een joggingbroek. Ik mis Boulevard waarin het over de zoveelste geheime minnares van Marco Borsato gaat’ enzovoort enzoverder.

Voor haar levert corona niet de angsten en onzekerheden op die ondernemers wel kennen. Sterker nog, ze vindt het allemaal best gezellig: ‘Het geeft gek genoeg ook een gevoel van saamhorigheid en gezelligheid, alsof Oranje moet spelen en covid-19 de tegenstander is die we met z’n allen in de pan gaan hakken.’

Je bedrijf in rook zien opgaan

Wouter de Winther zei laatst bij Jinek dat de meeste ambtenaren en wetenschappers die zich over de toekomst van de anderhalvemetersamenleving buigen een vast contract hebben en zich niets kunnen voorstellen bij de pijn en de angsten van ondernemers die hun bedrijf in rook zien opgaan. Die angst is reëel. Om die af te doen als gejengel is schandalig.

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant.