Als het topsporters om de gezondheid gaat, moeten ze eerst eens kritisch naar hun sponsors kijken

TeunColumns & verhalen

Uitgeknipte gekleurde papieren letters vormen samen het woord B I N G O geprikt op een prikbord

Topsporters laten zich niet graag in met politiek. Over complottheorieën over omvolking, de klimaatcatastrofe en de vernietiging van de rechtsstaat zul je ze zelden horen. Waarom eigenlijk niet? Die renners, springers, fietsers hand-, basket- en voetballers zijn toch ook burgers die deel uitmaken van een maatschappij? Mannen en vrouwen die zich zorgen maken over de toekomst van henzelf en hun kinderen? Misschien zijn ze bang hun populariteit te verliezen als ze zich uitspreken?

Bezuinigingen op de sport

Toch jammer. Het was prachtig hoe voetbalgrootheid Kylian Mbappé tijdens een persconferentie op het EK opriep te gaan stemmen en waarschuwde tegen extremisme. In een wereld waar bestuurders de kreet dat ‘politiek en sport gescheiden moeten blijven’ alleen lijken te gebruiken om in zee te gaan met dubieuze regimes en foute bedrijven, vond ik dit een verademing.

Maar nu, met het extreemrechtse kabinet in aantocht, laat een groep prominente Nederlandse (ex-)topsporters zich dan eindelijk toch uit over politiek. Over omvolking, de bezuiniging op ontwikkelingshulp of toch de rechtsstaat? Niets daarvan. De sporters maken zich druk om de bezuinigingen op de sport.

Daar kan ik smalend over doen, maar dat zal ik nalaten. Ik heb me als schrijver ook druk gemaakt om de verhoging van BTW op boeken en cultuur (ook over omvolking, klimaat, ontwikkelingssamenwerking en de rechtsstaat overigens), omdat ik het belangrijk vind dat boeken en cultuur beschikbaar blijven voor iedereen. In Het Parool las ik trouwens een mooie suggestie van Jona van Loenen om deze verhoging gewoon door te laten gaan, maar óók ieder kind dat in armoede opgroeit een boekenbon van 100 euro te geven en het hele gezin een gratis museumkaart. Dan doe je aan werkelijke herverdeling en verheffing. Het bedrag van de boekenbon mag omhoog, maar verder een mooie suggestie.

Sport is belangrijk

Nu betogen die sporters dat sport reuze belangrijk is. Dat is ook zo. Als je kijkt naar onze gezondheid dan zijn drie dingen essentieel: goede voeding, voldoende beweging en genoeg ontspanning. In ons stressvolle bestaan waarin we nergens tijd voor lijken te hebben, staan ze allemaal onder druk: we eten rotzooi, sporten te weinig, bewegen ons voort op fatbikes en andere gemotoriseerde voertuigen en slapen te kort. Geen wonder dat de topsporters zich zorgen maken.

Oud-schaatser Erben Wennemars bijvoorbeeld, vindt het ‘onbegrijpelijk dat de waarde van sport niet wordt ingezien’. Het gaat hem vooral om de (volks-)gezondheid. Hij is dan ook blij dat NOCNSF er niet meer op inzet om bij de beste tien sportlanden van de wereld te horen, maar om in 2032 het gezondste land ter wereld te zijn.

Idiote gokreclame

Dat is inderdaad een prachtige ambitie. Maar daarmee is wel iets geks aan de hand. Want welke overheidsmaatregel raakt de sporters het meest? De verhoging van de kansspelbelasting! Hierdoor daalt het bedrag dat Nederlandse Loterij aan de sport betaalt met een kwart. Dat is 12,5 miljoen euro. Heel vervelend, vooral omdat ontzettend veel sportverenigingen daarvan afhankelijk zijn, maar natuurlijk wel terecht.

Als je een gezond land wil zijn, moet je gokken niet stimuleren, maar terugdringen. Het is idioot dat de hele sportwereld is vergeven van reclames die gokverslaving aanmoedigen. Net zoals het idioot is dat sporters Cola en Red Bull aanprijzen. Dus boos zijn over sportbezuinigingen is begrijpelijk, maar als het je werkelijk om de gezondheid gaat, moet je ook kritisch naar je sponsors kijken.

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant

Afbeelding: Christian Oehlenberg via Pixabay

Deel dit bericht

Lijden onze varkens werkelijk onder de handelsoorlog met China?

TeunColumns & verhalen

Een tekening van een varken dat op de rug ligt met de poten vastgebonden en plakband over de mond

‘Varkens dupe van handelsoorlog tussen China en Brussel’, las ik op de site van BNR. Ik vond de kop intrigerend. Om het modern te zeggen: ‘Hoe dan?’ Worden die varkens, die toch vaak als slim worden aangemerkt, gedwarsboomd in hun handel in moderne elektronica? Of worden de leefomstandigheden van de lieve knorrende beesten, die in hun megastallen nu kennelijk nog leven als God in Frankrijk, door het economisch geschil opeens veel beroerder? Zou hun bewegingsruimte opeens worden ingeperkt? Voor de handelsoorlog was die namelijk een ruime 0,8 meter per dier in de gangbare varkenshouderij en maar liefst 1 vierkante meter met één Beter Leven-ster.

Handelsoorlog met China

Nu is het gemiddelde varken behoorlijk groot, dus het is maar de vraag of zo’n beest de kont wel kan keren op zo’n klein metertje, laat staan of hij kan rusten, wroeten eten en mesten, wat hij het liefst allemaal op verschillende plekken in zijn eigen ruimte wil doen. Dus misschien is het allemaal helemaal niet zo français royal als ik eerder schetste, maar wellicht wordt de hele situatie nog beroerder door die vermaledijde handelsoorlog. Wat is er aan de hand? Ik lees verder.

Er is gedoe over de import van Chinese auto’s naar Europa. Brussel wil daar importbelasting op heffen en als wraak doen de Chinezen nu moeilijk doen over Europees varkensvlees. Ze willen een onderzoek omdat ze vinden dat er zoveel van dat vlees (met staatssteun) op hun markt terechtkomt dat er sprake is van dumping.

Heel veel varkensvlees naar China

In een ander artikel van BNR lees ik (pas op voor de BNR: varkens-rabbit hole, mensen!) dat er inderdaad ontzettend veel varkensvlees vanuit de EU die kant op gaat: ‘Vorig jaar bedroeg de totale import van varkensvlees 1,7 miljard, het leeuwendeel daarvan komt voor rekening van Spanje, Denemarken en Nederland. Nederland is een van de grootste vleesexporteurs.’

Ik viel bijna van mijn stoel toen ik dat las. Nederland? Dat kan niet waar zijn. Had ik niet laatst in een column beschreven dat Caroline van der Plas in Op1 betoogde dat wij eigenlijk nauwelijks vlees exporteerden, omdat alles wat binnen een straal van zeshonderd kilometer verkocht wordt in feite een streekproduct is? En dat ze echt af wilde van het beeld dat alles nu naar China gaat? Komen die verrekte Chinezen toch opeens weer met dat beeld aanzetten!

Misschien kan ze de aanstaande BBB-landbouwminister Femke Wiersma naar Bejing sturen om met de vuist op tafel te slaan: ‘Dat beeld moet weg! Onze varkens zijn een streekproduct, waar ook ter wereld!’

Arme, arme varkens

Maar waarom is de handelsoorlog nou zo vervelend voor die dieren? Komt-ie: ‘De Chinezen zouden de import strenger kunnen controleren en dat kan leiden tot bedorven vlees (van al geslachte en dus dode dieren, TvdK) bij aankomst. Als de markt wegvalt, moeten we deze producten naar andere markten brengen of ze minder waard maken, bijvoorbeeld als meststof.’ Dit zou kunnen leiden tot een omzetdaling van 50 procent.

Dit is natuurlijk, ook al zegt de schrijver van het artikel het niet expliciet, ook best vervelend voor onze boeren. Maar toch vooral: arme, arme varkens.

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant

Afbeelding: OpenClipart-Vectors via Pixabay

Deel dit bericht

Gemiste kans in de formatie: een ministerie van Kapperij en Kapperszaken

TeunColumns & verhalen

Nu de ijskast van de PVV blijkt te lekken en Wilders de ene na de andere extreemrechtse moslimhatende malloot naar voren schuift voor een ministerpost – waar de andere coalitiegenoten opeens toch moeite mee blijken te hebben (wat hadden ze dan gedacht?) – neemt de vraag over de stabiliteit en levensvatbaarheid van een kabinet Schoof alleen maar toe. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de grote kans die de formerende partijen hebben laten liggen: waarom komt er geen ministerie van kappers? Of Kapperij, haar- en kapperszaken.

Florerende kappers

De haarbranche is al jaren de ruggengraat van onze economie. Er zijn bijna geen midden- en kleinbedrijven die al zo lang floreren als juist de kappers. Tijdens de coronacrisis waarin mensen zich genoodzaakt zagen zelf de schaar ter hand te nemen, bleek hoe onmisbaar geschoolde knippers zijn.

Met de korte en pittige kapsels, de matjes, de snorren en baarden – de ‘barber’ heeft als vrij recente loot aan de Nederlandse haarverzorgingsstam een mooie impuls aan het vak gegeven – zijn ze ook bepalend voor onze oer-Hollandse cultuur. Niet alleen aan de luidruchtigheid, maar ook aan de haardracht herken je onze landgenoten in den vreemde onmiddellijk.

De visserij is voorbij

Vergeleken bij kappers zijn de vissers maar kleine jongens. We zijn allang geen zeevarende natie meer. Het is niet leuk om te zeggen, maar de visserij is voorbij. Even wat cijfers van de Wageningen Universiteit: in 2023 realiseerden kotters en treilers in de zeevisserij een verlies van respectievelijk 3,1 miljoen en 5 miljoen euro. De kleine zeevisserijvloot maakte een bescheiden winst van 2,3 miljoen euro en de mosselkweek een winst van 5 miljoen euro. De garnalenvisserij leed een verlies van 7 miljoen en de boomkor op platvis 4 miljoen euro. Mul en inktvis maakten een miljoen winst. Dat zijn nu niet de cijfers van een florerende bedrijfstak.

Maar Teun, hoor ik u zeggen, de totale omzet van de sector bedraagt toch ruim 6 miljard euro en er werken toch zo’n 13.550 mensen in? Correct, maar die mensen werken voornamelijk in de visverwerkende industrie. Die haalt vissen zoals (kweek-)zalm vanuit de hele wereld naar hier, fileert ze en exporteert ze weer. Daar is de visserijromantiek wel vanaf. We importeren inmiddels vier keer zoveel vis als we op de Noordzee vangen. Een ministerie van visverwerking zou dus al meer op zijn plaats zijn dan van visserij.

Ministerie van Haarzaken

Maar beter en leuker zou natuurlijk het ministerie van Haarzaken zijn. De kappersbranche stijgt jaar na jaar, houdt niet het handje op, maar onderneemt en speelt met de schaar razendsnel in op de nieuwste trends en modes.

Er werken inmiddels ruim 50 duizend mensen in het haar, de omzet bedraagt zo’n 2 miljard euro. Dat is een stuk meer dan die jongens en meisjes op zee voor elkaar boksen.

Een minister voor Kapperij zou een fantastisch signaal afgeven: wij kijken niet meer achteruit, wij proberen ons niet meer te afficheren als een land van Hansje Brinker, Ot en Sien en van boerderijen en kotters die de strijd met de zee aangaan, maar we laten zien waar we echt staan en wie de omzetten draaien: kappers verdienen eerder een ministerie dan vissers.

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant

Afbeelding: Maks via Pixabay

Deel dit bericht

Caroline van der Plas goochelt met cijfers: zo is alles wat onze boeren exporteren een streekproduct

TeunColumns & verhalen

Vier getekende koeien op een rij in felle kleuren

Weet u nog dat Caroline van der Plas voor het eerst naar Den Haag kwam, in haar trekker? Mooi man. En ook meteen er bovenop! In het Kamerrestaurant bijvoorbeeld, zag ze dat er Belgische boter werd geserveerd! Belgische! Geïmporteerd, dus niet van hier! Idioot natuurlijk. Van der Plas twitterde erover: ‘Wel jammer dat het bedrijfsrestaurant van de Tweede Kamer geen roomboter van NL boeren heeft. BBB pleit in verkiezingsprogramma voor NL producten (waar mogelijk) in bedrijfskantines/restaurants van de overheid. Puntje van aandacht.’ En de vreemde boter werd alras vervangen door boter van eigen bodem. Lekker uit eigen streek.

Te veel dieren

Mooi, maar nu zag ik dezelfde Van der Plas bij Op1 opeens het hele begrip export (en daarmee dus ook import) wegrelativeren. Er werd een discussie gevoerd over de Nederlandse veestapel die zo gigantisch groot is. Ik zal even de cijfers geven: in Nederland hebben we 11, 4 miljoen varkens, allemaal netjes opgesloten in dichte stallen, bijna 100 miljoen (!) kippen, 3,8 miljoen runderen, bijna een half miljoen geiten en 850 duizend schapen.

De meeste dieren worden gehouden in Brabant en Noord-Limburg. Nergens hebben ze zo veel vee als hier. Als je oplet, zie je overal stallen staan, vol met duizenden dieren. Loop of fiets er langs en je adem wordt benomen door de penetrante mestgeur. De ammoniak slaat op de ogen. Mensen worden er ziek van. De gigantische hoeveelheid poep tast de kwaliteit van de bodem en het drinkwater aan, stikstof bedreigt kwetsbare natuurgebieden en de broeikasgassen warmen de aarde op. We hebben hier eenvoudigweg te veel dieren.

Zonder boeren geen voedsel?

Waarom moeten al die beesten zo worden opgetast in ons kleine landje? Waarom moeten wij de poepkoning van de wereld zijn? Boeren schermen dan wel met slogans als ‘zonder boeren geen voedsel’, en strikt genomen klopt dat ook, maar deze boeren produceren grotendeels helemaal niet voor ons (bovendien hebben de impliciet in de leus meegenomen akkerbouwers, fruittelers en verbouwers van groente helemaal niks met de veestapel te maken). Ze exporteren dus. Juist als het om export gaat, moet je je afvragen of we hier wel zo’n intensieve vervuilende industrie moeten hebben.

Lokale boeren?

Maar nu komt de goocheltruc van Caroline van der Plas. In wezen is hier namelijk helemaal geen sprake van export. We moeten ook ‘echt ophouden met dat frame’, want ‘heel veel vleesexport blijft in een regio van 600 tot 800 kilometer om ons heen in Europa. Dat is lokale productie. In Amerika of Canada noemen ze dat een streekproduct, wij noemen dat met een vies woord export. Als we dat op Europees niveau bekijken, hebben wij gewoon een lokale voedselproductie in Europa.’ Prachtig. Rob Jetten (D66) zat erbij, keek ernaar en sputterde: ‘Export is natuurlijk ook geen vies woord.’ Nee, maar die intensieve veeteelt is wel heel vies.

Met de zegen van Caroline

Dat van Amerika en Canada heb ik niet kunnen vinden, maar is in feite ook niet relevant. De redenering is volstrekt ridicuul. Niemand zegt dat export slecht is, maar als het primaire doel niet onze eigen voedselproductie is (‘zonder boeren geen voedsel’), dan kun je je des te meer afvragen of we dat allemaal wel hier moeten doen, waar we te weinig ruimte hebben voor te veel dieren. Als 600 tot 800 kilometer om ons heen ook lokaal is, dan kunnen we het beter dáár doen. Laten we sowieso minder vlees eten, en anders lekker Belgische boter, Deense melk en Duits vlees kopen. Lekker lokaal allemaal. Bijkans streekproducten. Met de zegen van Caroline.

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant

Afbeelding: thejakesmith via Pixabay

Deel dit bericht

Fatbikes zijn de ultieme luie mensen-transportmiddelen; ze zouden verboden moeten worden

TeunColumns & verhalen

Jongen met een helm op staat stil op de weg met op de achtergrond een rij auto's

Sinds het mini-autootje waarin de nouveau riche zich vervoert om te voorkomen dat de botox uitloopt, is er geen voertuig meer op straat verschenen dat zo stupide is als de fatbike. Jongeren die in de kracht van hun leven zouden moeten zijn, zoeven met veel te hoge snelheid over de smalle fietspaden.

Fatbikes zijn levensgevaarlijk

Af en toe toucheren ze de trappers lichtjes met de voeten, om zich vervolgens weer op elektrische energie voor te bewegen. Deze zogenaamde fiets is meer fat dan bike. De idioot dikke banden, die in de stad net zo onnodig zijn als de terreinwagens waarmee de poenerige types rondrijden als de mallotige kleine wagentjes niet genoeg ruimte bieden voor hun ego, komen potsierlijk over. Een kindervriend van de Harley Davidson. Alsof je wel de sleutelhanger hebt, maar niet de sportwagen. Je hebt er niet eens een rijbewijs voor nodig. Wie probeer je bij de neus te nemen?

Die fatbikes zijn levensgevaarlijk. Hoewel ze niet in de buurt komen van een echte motorfiets, zijn ze wel vaak opgevoerd en halen ze onwaarschijnlijke snelheden. Scholieren die weten dat hun klasgenoten de 50 kilometer per uur aantikken, willen dat zelf ook. De combinatie van hun snelheid en hun fatheid, maakt ze volkomen ongeschikt om tussen gewone fietsen te bewegen.

Fatbike zonder geduld

Alle fietsers die zich op eigen spierkracht voortbewegen, kennen de paniek als achter hen het suizende windmolenachtige geluid luider wordt. Dan is er een fatbike zonder geduld op komst. Als hij de rug van zijn voorganger kan aanraken, begint hij op zijn irritante toeter te drukken; ‘beep beep’. En nog een keer ‘beep beep’. Die beeps betekenen niets anders dan ‘Snel opzij ouwe sneue fietser die zich kennelijk geen hulpmotortje kan permitteren’. Meteen daarna wordt de gewone fietser door de dikke e-fiets opzij gedrukt. Niet zelden met een (ernstig) ongeluk tot gevolg.

De fatbikes zijn de ultieme luie mensen-transportmiddelen. Je hoeft nauwelijks te trappen en je hoeft er ook niet echt op te zitten. Een beetje hangen op de dikke kussens die de verwende tienerbillen ontzien is voldoende. Zo zonde. Door slechte voeding, stress en onvoldoende beweging worden we steeds ongezonder.

Gratis beweging

Niet alleen dringt de omgeving ons rommelvoer op, ook worden we nauwelijks uitgenodigd tot bewegen. Denk maar aan de roltrappen op stations en aan de inrichting van gebouwen waar de lift makkelijker te vinden is dan de trap. Terwijl we zelfs zonder naar de sportschool te gaan al zoveel zouden kunnen winnen als we aan ‘gratis beweging’ zouden doen: een loopje naar de supermarkt, de trap nemen op kantoor én fietsen zonder motor. Juist door het vele fietsen kwamen Nederlanders altijd al aan behoorlijk wat inspanning. Gratis en voor niks, tussen de bedrijven door. Het zou jammer zijn als we dat nu allemaal weggooien.

De fatbike moet verboden worden

Het goede nieuws is dat veel fietsenmakers inmiddels weigeren fatbikes te repareren. Omdat fietsen vaak van beroerde kwaliteit zijn én omdat ze gevaarlijk zijn. Aan dat gevaar willen de rijwielherstellers niet meewerken. Ook is een berijder van een dikke fiets niet verzekerd als hij met een opgevoerd exemplaar een ongeluk veroorzaakt. Dat kan flink in de papieren lopen. Toch doet dit allemaal niets af aan de populariteit van het ding. Daarom moet de fatbike óf verboden worden óf er moet een helmplicht voor komen. Dan is de aantrekkingskracht snel voorbij.

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant

Afbeelding: ErikaWittlieb via Pixabay

Deel dit bericht

Bij Renze: ‘Tata Steel heeft ons klem’

TeunIn de media

Teun van de Keuken aan tafel bij Renze op 28 mei 2024 over Tata Steel

Teun is terug aan de bar bij talkshow Renze en bespreekt zijn nieuws van de dag.

Wat moeten we toch met Tata Steel?

In politiek Den Haag werd niet alleen de nieuwe premier Dick Schoof gepresenteerd, ook werd er een debat gevoerd over Tata Steel. Omwonenden hebben de Nederlandse staat aangeklaagd, en niet zonder reden. Tata Steel is niet alleen één van de grootste werkgevers van Nederland, maar ook één van de meest vervuilende werkgevers, vertelt Teun.

Het bedrijft stoot heel veel CO2 uit en omwonenden worden ziek. ‘Mensen in de omgeving van Tata Steel leven korter dan mensen in de rest van Nederland. Mensen krijgen ernstige ziektes. En ja, er is dan gewoon de grote vraag: wat moeten we daar nou eigenlijk mee?‘

Tata Steel heeft ons klem

In het verleden is niet gebleken dat Tata hier nou heel veel aan wilde doen. Er is nu wel een soort plan, vertelt Teun. Het afgelopen kabinet zou namelijk veel geld gaan steken in Tata. Maar wil het komende kabinet dat ook nog wel?, vraagt Teun zich af.

‘Het enige probleem is, als Tata Steel zegt: ja jongens, dit gaat ons nu te veel geld kosten, dan gaan ze weg. Dan ligt daar een enorm terrein dat voor nog vele miljarden meer gereinigd moet worden en dan kan je niet zomaar zeggen: Tata Steel, jij bent de vervuiler, want dat gaat al over tientallen jaren. Ze hebben ons klem eigenlijk.’

Harde voorwaarden

Teuns oplossing zou zijn wél geld te geven aan Tata, maar daar tegelijk harde voorwaarden aan te verbinden.

‘De gezondheid van de bewoners moet toch echt voorop staan.’

Aan tafel

In de rest van de uitzending praat Teun nog mee aan tafel. Daar zitten ook Floor Bremer en Wouter de Winther die het hebben over Dick Schoof als de nieuwe minister-president. Saskia Belleman spreekt over de rechtszaak tegen FvD-Kamerlid Gideon van Meijeren. En kickbokser Jamal Ben Saddik bespreekt zijn schorsing door organisator GLORY.

Renze terugkijken

Bekijk de aflevering van Renze van dinsdag 28 mei 2024 hier terug op Videoland.

Afbeelding: Screenshot uitzending Renze van 28 mei 2024

Deel dit bericht

Tiktokkende leraren, Joe Biden op zoek naar memes: geinig, maar mag het allemaal iets serieuzer?

TeunColumns & verhalen

Museum met schilderij met de tekst 'Really', schilderij met de leestekens ?!? en een beeldhouwwerk van een poppetje dat zijn handen voor zijn gezicht houdt

De laatste tijd verlang ik naar ernst. Naar een serieuze benadering der dingen. Naar minder luim en gebbetjes en meer analyses, kritische vragen en inhoud. Misschien is het de ouderdom en lees ik de tijd niet meer goed, of lees ik nog prima, maar bevalt de tekst me minder.

Leraren op tiktok

Neem de tiktokkende leraren. Als ze het medium gebruiken om moeilijke stof uit te leggen, prima. Wat werkt, werkt. Maar als hun online roem belangrijker wordt dan de lesstof, of erger, de leerlingen, dan moet iemand ze even (lichtjes) door elkaar schudden en ze wijzen op hun zware maar mooie taak: onze kinderen kennis bijbrengen.

Deze weken zitten vele duizenden kinderen aan hun eindexamen. Dat kan dat behoorlijk stressvol zijn. Je hebt je suf geleerd, gaat zitten in de aula of gymzaal, de enveloppe met de vragen wordt geopend en dan moet het gebeuren. Een paar uur presteren op de toppen van je intellectuele vermogen. Dan helpt het niet als je denkwerk wordt verstoord door een verbouwing naast het schoolgebouw, doorzakkende stoelen of de ijscoman die met zijn klantenlokkende deuntje de binnenplaats van de school op rijdt.

Kan het allemaal iets serieuzer?

Dit soort klachten komt ook dit jaar weer massaal binnen bij Laks, het actiecomité van scholieren. Het idiootste van alle ongerechtigheden die door de leerlingen worden aangekaart, zijn leraren die tijdens het examen TikTokfilmpjes maken. Even een dansje in de examenzaal vol nerveuze leerlingen om de sociale mediakanalen te vullen. Wat bezielt deze mensen? Zijn ze vergeten voor wie ze daar zijn? Dat het niet om hen draait, maar om de zwoegende examenkandidaten?

Kan het allemaal iets serieuzer?

Joe Biden wil memes

Joe Biden, nog ouder dan ik, hunkert ook naar sociale media-roem. Zonder kan hij de kansen op het presidentschap op zijn buik schrijven. Nu zou hij TikTok, Instagram en Facebook kunnen gebruiken om uit te leggen waarom zijn plannen voor de VS goed zijn en die van Trump niet, maar dat is oud denken. Wat hij nodig heeft, lees ik in deze krant zijn goede memes en daarom zoekt hij nu een mememanager.

Want, legt een hoogleraar uit: ‘Online campagnevoeren, met name onder twintigers, draait om het hebben van de populairste memes.’ En laat Biden met ‘Dark Brandon’ nu een behoorlijk succesvolle te pakken hebben. Met dit plaatje van zijn alter ego dat verwijst naar de Terminator, lijkt de president de boodschap te willen verspreiden dat hij zaken gedaan krijgt; goedschiks of kwaadschiks. Het klinkt kinderachtig, maar het werkt. Biden is meer werk gaan maken van de memes sinds zijn populariteit onder jongeren is gedaald door de Amerikaanse steun aan Israël. Een goed en serieus antwoord.

Voor Thomas van Groningen is politiek niets anders dan spel

Bij Op1 zat politiek commentator Thomas van Groningen weer aan tafel. Hij zat te glunderen naast Sven Kockelmann. Van Groningen laat in alles blijken dat politiek voor hem niets anders is dan een spel. Hij ginnegapt zich opgewonden door de uitzending vol speculaties ‘wie het gaat worden’ en is verguld over handige politieke trucs.

Ik vermoed dat hij nog nooit heeft nagedacht over zijn rol als journalist in de (bedreigde) rechtsstaat. Op de avond dat de formerende partijen een akkoord bereikten, postte hij op zijn social media dat hij benieuwd was naar wie de ‘douze points’ zouden gaan? Geinig, maar mag het verdomme eens wat serieuzer?

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant

Afbeelding: Gerd Altmann via Pixabay

Deel dit bericht

Teun aan de bar bij Renze: ‘elitaire boeken’

TeunIn de media

Teun van de Keuken aan tafel bij Renze op 21 mei 2024 over verhoging van de btw op kranten en boeken

Aan de bar bij talkshow Renze bespreekt Teun zijn nieuws van de dag.

Btw-verhoging kranten

“Laat Nederlanders goede toegang behouden tot onafhankelijke journalistiek,” zo staat boven een paginagrote advertentie in de kranten. Kranten protesteren hiermee tegen de verhoging van de btw op diezelfde kranten van 9% naar 21%. En van links tot rechts, echt niemand in krantenland is er blij mee, met die voorgenomen belastingverhoging.

Nederland verdwijnt door deze maatregel uit de middenmoot en zal de hoogste btw-heffing van heel Europa kennen op kranten en tijdschriften.

En dat is best opvallend, zegt Teun: vrije pers is belangrijk, zo staat in het hoofdlijnenakkoord, dus dan moet die krant toch ook betaalbaar blijven, zou je denken.

Meer btw op boeken

Ook op boeken gaat de btw omhoog. En dat terwijl het al zo slecht gesteld is met lezen. Er zijn mensen, zo vertelt Teun, die zeggen: cultuur en lezen, dat zijn elitaire bezigheden. Maar, als je boeken duurder maakt, dan maak je er júíst elitaire bezigheden van!

Omtzigt en Olympische Spelen

Vervolgens praat Teun mee aan tafel, waar Pieter Omtzigt zit om te spreken over het zojuist mede door hem afgesproken hoofdlijnenakkoord en de lange weg ernaartoe. Ook de Olympische Spelen en het tv-programma Humberto à Paris komen nog aan bod.

Renze terugkijken

Bekijk de aflevering van Renze van dinsdag 21 mei 2024 hier terug op Videoland.

Afbeelding: Screenshot uitzending Renze van 21 mei 2024

Deel dit bericht

De werkelijkheid hield zich niet aan de mooie slogan van het Songfestival

TeunColumns & verhalen

Een zwart-wit-foto van een microfoonstandaard en lichten, maar zonder zanger

Hier te lande is de teneur rondom het Songfestival nogal somber. Vanwege de onfortuinlijke gebeurtenissen rond Joost Klein en, daar waren ook elders in Europa veel mensen boos over, de deelname van Israël. Dat land voert een verschrikkelijke oorlog waarbij vele duizenden onschuldige burgerslachtoffers vallen, onder wie veel kinderen. Die onvrede en woede snap ik. Hierdoor leek deze editie van het liedjesfestijn misschien een fiasco, maar dan is het fijn als er ook iemand wijst op de dingen die wél goed zijn gegaan. Laat mij als marketingbeschouwer en sloganexpert een poging wagen.

United by Music

Wist u dat de EBU, het samenwerkingsverband van Europese publieke omroepen, vorig jaar een permanente slogan voor het Songfestival heeft aangenomen? Één goede voor eens en altijd. Komt ie: ’United by music’. Mooi hè? De slogan wil de ‘universele en verenigende kracht van muziek benadrukken.’ En verdomd, ik heb hem nu een paar keer op mijn tong geproefd en iedere keer komen dezelfde smaken naar boven: universeel, verenigend, kracht, muziek. Om in songsferen te blijven: wat een banger!

‘Het Eurovisie Songfestival is meer dan alleen een liedjeswedstrijd’

Festivalbaas Martin Österdahl: ‘Het Eurovisie Songfestival is meer dan alleen een liedjeswedstrijd; het is een viering van de kracht van muziek om mensen samen te brengen. Het is de perfecte slogan om onze waarden van inclusiviteit, gelijkheid, universaliteit en het vieren van diversiteit door middel van muziek te onderstrepen.’

De uitvoerend producent van dit jaar voegde er aan toe: ‘De slogan weerspiegelt het vermogen van de wedstrijd om verschillen te overbruggen en een gevoel van gedeelde gemeenschap te creëren, ongeacht nationaliteit, taal of achtergrond.’ Prachtig.

Een oproep tot vrede of provocatie?

Helaas leek de realiteit zich deze keer niet zo goed aan de slogan te houden. Daar kunnen marketeers woest om worden. Dat werden de jongens en meisjes van Eurovisie dan ook. Als je net hebt afgesproken dat er eenheid is, dan zal er ook eenheid zijn! Daarom was het kandidaten verboden kritiek op Israël uit te spreken (het festival is a-politiek!) en was zelfs een statement voor vrede en verbroedering (huh, music unites toch?) zoals de Franse artiest Slimane afgaf, niet toegestaan. Je zou je achter de oren kunnen krabben als een oproep tot vrede als provocatie wordt opgevat.

Een Songfestival vol chaos, ruzie en woede

Muziek bleek de afgelopen dagen toch niet zo sterk te verenigen als gehoopt. Door de oorlog in Gaza en het gedoe rond Klein, was er eerder chaos, ruzie en woede: er waren demonstraties op straat, de Israëlische zangeres werd uitgejouwd en de Songfestivalbaas ook. De Ierse kandidaat diende een klacht in tegen Israël, puntengevers haakten af, actievoerders werden uit de zaal gezet en de winnaar van vorig jaar kondigde aan de prijs niet te zullen uitreiken als Israël zou winnen.

Overigens was er thuis door technische trucs weinig te horen van het boegeroep tijdens het optreden van Israël. Music unites, ook als dat niet zo is. Zou een dergelijk spel met de waarheid passen in de missie van algemeen directeur Noel Curran van de EBU: ‘Publieke media zijn de hoeksteen van democratische samenlevingen. Het is onze rol om hun waarden te verdedigen en ervoor te zorgen dat onze leden een cruciale rol blijven spelen in de cultuur, de samenleving en het publieke debat in Europa.’

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant

Afbeelding: StockSnap via Pixabay

Deel dit bericht