Zie hier wederom een vers stukje van mijn hand. Of vers? Als u dit leest, is het, door de mij opgelegde deadline, minstens een dag oud. Dus niet kakelvers, laat staan ‘extra vers’, zoals het nieuwe Heinekenbier wordt genoemd. Gewoon vers is kennelijk al niet meer vers genoeg. Wel een beetje vreemd, want hoe kan iets verser dan vers zijn? Dat is net zo onzinnig als extra dood. Dood is dood en vers is vers. Of was het Heinekenbier voorheen niet vers maar een beetje muffig, schraal bier in een groen flesje, en komen ze nu eindelijk met vers bier op de markt? Dan moeten ze het niet extra vers noemen, maar gewoon vers.

Nee! #hollefrasen @Teunvandekeuken pic.twitter.com/kKqZLuujYh

— Brenda Scholten (@Brentext) 23 november 2015

Deze column is dus niet meer echt vers, maar om er als amateurmarketeer toch een frisse schwung aan te geven kan ik het gerust ‘vers getikt’ noemen. Want dat is het natuurlijk wel. Echt heel vers getikt, in die uren voordat ik er een punt achter zette en het stukje naar de redactie stuurde. Het was nog een beetje warm toen ik op verstuur drukte. Dat u het even weet. Ook de voedingsindustrie geeft aan producten – hoe ingeblikt, bevroren of houdbaar ze ook zijn – graag een verse draai. Vers is goed, vers verkoopt en daarom is alles vers.

Op mijn twitteraccount kreeg ik veel foto’s toegestuurd van verse producten waar een luchtje aan zit. U kunt ze bekijken op volkskrant.nl/hollefrase. Van de ‘versgebakken’ fabrieksbroden in de supermarkt – wanneer vond dat vers bakken precies plaats? – tot de lang houdbare ‘Ovenverse ontbijtkoek’ van Peijnenburg en de kant-en-klare ‘verse pannekoeken met zoetstof’ van de Koekenbakker, waarin een enorme lijst dubieuze ingrediënten zit die ik zelf nooit gebruik als ik mijn pannekoeken bak.

Dan zijn er nog de ‘versverpakte beenhesp’ – fijn dat ze geen ouwe ham in hun zakjes stoppen – van de Carrefour in België, de bospeen die ‘vers geoogst’ is en de ‘vers gebakken op de Boerderij Chips’. Klinkt goed, maar is toch niet zo bijzonder, want op het moment van oogsten en bakken is voedsel nu juist altijd vers. Pleonastische nonsens dus.

De koningen van de versleugen zijn Iglo en Maître Paul, die zelfs diepvriesvoedsel als vers aan de man brengen. Iglo noemt zijn rode kool met appeltjes ‘fieldfresh groenten’ en prijst ze aan als ‘lekker vers’ en Maître Paul heeft een uitgebreid assortiment verse, maar bevroren taarten. Zoals de verse Slagroom Schnitt: ‘Doordat deze direct na bereiding wordt ingevroren, blijft de kwaliteit goed bewaard. Zo kun jij genieten van een lekker Verse Schnitt op het moment dat jij er zin in hebt! Verser en lekkerder bestaat haast Schniett!’

Wat is volgens u vers? U heeft een assortiment verse taarten…
‘Ja, Die uiteindelijk zijn ingevroren.’

Dat is toch niet vers?
‘Dat is de optiek die heerst bij de consument. Maar het wordt vers ingevroren bij ons.’

O, vers ingevroren.
‘Ja.’

Dus u laat de taarten niet oud worden voor het invriezen?
‘Nee.’

Een taart is vers als ik hem na het bakken direct opeet. Als ik hem eerst invries, is hij toch niet vers meer?
‘Dat is de beleving die wij willen nuanceren richting consument.’

Maître Paul verkoopt ook een warme appeltaart. Uiteraard uit de diepvries.

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant.