Even over voedselallergie en coeliakie. En dan niet over die mensen die allemaal beweren ‘niet tegen gluten te kunnen’, zonder dat ze dat ooit hebben laten onderzoeken. Waarom ze er nooit mee naar de dokter zijn geweest? ‘Ik voelde mij gewoon altijd enorm opgeblazen nadat ik gluten at. Nu ik ermee ben gestopt, voel ik mij veel beter.’

Deze column is ook te beluisteren:

Coeliakie

Er zitten veel autodidacten onder deze glutenmijders. Het is om woest van te worden. Coeliakie, een zoon van een vriend heeft het, is een ongelooflijk vervelende, ongeneeslijke auto-immuunziekte. Iemand die dat heeft kan van één kruimeltje glutenvoer doodziek worden. Daarom moet elk pakje in de supermarkt minutieus worden bestudeerd en moeten messen, borden en snijplanken die in aanraking zijn gekomen met glutenhoudend voer strikt worden gescheiden van het glutenvrije voedsel. Ben benieuwd of de zelfdiagnosticerende glutenpatiënten dat ook hebben. In restaurants moet altijd worden gevraagd of ze glutenvrije varianten hebben. En dan nog moeten ze de ziekte daar ook serieus nemen: alles strikt gescheiden houden, want één korreltje bloem kan al voor problemen zorgen.

Overigens is mij op vakanties in Italië en Spanje opgevallen dat eetgelegenheden daar coeliakie en allergieën veel serieuzer nemen dan hier: er zijn standaardlijsten waarop alle allergenen per gerecht staan opgesomd en of er gluten in zitten of niet. Alternatieven zijn er zelden een probleem. Kom er maar eens om in Nederland.

Pinda- en notenallergie

Pinda- en notenallergie is ook heel naar. Een vriendin van mij draagt altijd een adrenalinepen bij zich, die bij een anafylactische shock onmiddellijk moet worden toegediend. Zo’n shock, die kan optreden na het eten van een miniem stukje noot of pinda, kan zelfs dodelijk zijn. Je begrijpt dat uit eten gaan voor haar geen plezier is. Thuis koken gaat beter. Op verpakkingen staat immers altijd duidelijk aangegeven of iets ‘sporen van noten of pinda’ bevat. Ook voor gluten wordt duidelijk gewaarschuwd. Te duidelijk, hoor ik van mijn vrienden. De vader van het jongetje met coeliakie heeft het over ‘Amerikaanse toestanden’. Zijn zoontje at altijd graag noten. Noten zijn in principe glutenvrij. Maar nu staat er plotseling op de notenverpakkingen ‘kan sporen van gluten bevatten’.

Laten we mensen met echte allergieën serieus nemen

Waarschijnlijk is het onzin en neemt de fabrikant het zekere voor het onzekere. Je zet makkelijker zo’n waarschuwing op de verpakking, dan later aansprakelijk te zijn voor narigheid. Met noten is het precies hetzelfde. Veel producten die uit fabrieken komen waar nog nooit een noot, pinda of nootachtig product binnen is geweest, bevatten nu de waarschuwing dat ze ‘sporen van noten of pinda’ kunnen bevatten. Mijn vrienden laten al deze producten voor de zekerheid links liggen. De fabrikant is ingedekt, maar voor mensen die toch al zo ontzettend voorzichtig moeten zijn met eten is dit heel vervelend. Hun voedselaanbod wordt onnodig ingeperkt.

Nog een laatste opmerking. In veel supermarkten kun je tegenwoordig zelf je zakken noten vullen. Heel gezellig. Die vullers hangen vaak vlak naast de groente en het fruit. Dat is slecht voor mensen met notenallergie. Het gruis van de noten dwarrelt makkelijk op de appels en de druiven, met alle gevolgen van dien. Doe die notenvullers weg of hang ze in de buurt van gesloten producten.

Laten we de mensen met echte allergieën en coeliakie serieus nemen.

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant.