Bij de groothandel kun je ‘Culinair water’ kopen: ‘Oosterschelder zeewater. Zuiver zilt water om mee te koken’. Voor 2,95 euro krijg je een fles van twee liter. Dat is net geen 1,50 euro de liter. Hahaha.

Deze column is hieronder ook gratis te beluisteren (via Blendle):

Als chef verpakkingen ben ik een beetje een ramptoerist. Zo kan ik – hoewel soms professioneel verontwaardigd – genieten van een idiote tekst, een rare claim of een belachelijk etiket op een product. Soms is het artikel zelf zo belachelijk dat ik niet weet of ik moet huilen of lachen. Dit zeewater uit een fles (spoiler alert!) is zo’n product. Sterker nog, het zou weleens het krankzinnigste product kunnen zijn dat ik in mijn loopbaan als professioneel voedsel- en warenspotter ben tegengekomen. Nogmaals: hahaha.

#Winactie! Vertel waarom jij met Oosterscheldewater wilt koken. Uit de reacties kiezen we een winnaar #Oosterschelder pic.twitter.com/l4F9nth9vM

— Food Reporter (@FoodReporter) 2 april 2015

Maritieme magie…

Ik stel mij voor hoe zoiets op de markt komt. Een stel snelle jongens met ‘een passie voor food’ (in die wereld heet voeding altijd ‘food’), zien nadat ze in een leuk tentje aan de Zeeuwse kust onbewust van een mosselfeest hebben genoten, plots een gat in de markt: zeewater! En dan niet zomaar zeewater, maar Oosterschelde zeewater! Iedereen met een beetje culinair gevoel weet dat juist in dat water al die heerlijke zeevruchten uit eigen land – kokkels, kreeften, oesters en mosselen – leven. Iets van die maritieme magie vind je terug op je bord als je met dit water kookt!

Dat die snelle jongens vervolgens anderen ervan overtuigen dit nonsens product op de markt te brengen en winkeliers weten over te halen het in de schappen te zetten, is helemaal hilarisch. Je hoort de verkooppitch: ‘Dit is dus echt zeewater. Met al de bijzondere mineralen uit de zee. En als je er vis in kookt, dan koken ze als het ware in hun eigen terroir. Dat proef je.’ En zo’n hoofd inkoop maar knikken. En dan zijn er ook nog mensen die het kopen. De keten van idiotie is langer dan je voor mogelijk zou houden.

Zout = zout

Zout en water zijn allebei supereenvoudige en ongelooflijk goedkope ingrediënten. Dat is de reden waarom mensen er geld in zien. Koop iets goedkoop in en verkoop het duurder (flessenwater is duizend keer duurder dan kraanwater). Verleid de mensen met een mooi verhaal en je loopt binnen. U koopt zeezout? Alle zout is zeezout. Soms uit zeeën die nu ergens tegen de kusten slaan, soms uit zeeën die inmiddels zijn verdwenen. Zout uit een mijn en uit de zee wordt allebei als zeezout verkocht. Dat is gek, maar het geeft niet. Zout is zout, er is geen verschil. Peperduur Himalayazout uit een van de grootste zoutmijnen ter wereld? Je wordt er niet beter van, wel armer.

En nu komen de twee onbeschaamdst vermarkte ingrediënten dus samen in één product: culinair water. Vooral heel makkelijk voor de producent: die hoeft niet eerst omslachtig dat zout uit het water te winnen. Gewoon laten zitten, joh. Het is tenslotte culinair water. Dat betekent niks, maar het klinkt goed. En is ook nog ‘zuiver zilt’. Top!

Ik heb wel gelachen!

Ik kook mijn aardappels liever in kraanwater met zout uit een potje. Dan ben ik veel goedkoper uit en weet ik precies hoe zout het wordt. Maar eerlijk is eerlijk, jongens, ik heb wel gelachen. Hahaha.

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant.