Als ik politicus was, wist ik het wel. Dan zou ik om de haverklap voor meer kwaliteit pleiten. Want kwaliteit, daar is iedereen voor. Maar wat het precies is en wie dat bepaalt, is ingewikkelder.

D66-Kamerlid Kees Verhoeven is voor meer kwaliteit bij de publieke omroep. Een loffelijk streven. Nu wordt er gewoon nog veel te veel bagger uitgezonden van uw en mijn belastingcenten. Dat kan beter. Dat moet gewoon op zijn BBC’s. Want voor echte kwaliteitstelevisie moet je bij de Britse staatsomroep zijn.

Alle omroepverenigingen wijzen trots op hun grote achterban. Vergeten ze dat niet ledenomvang maar programmakwaliteit hun toekomst bepaalt?

— Kees Verhoeven (@KeesVee) 27 mei 2015

Wat er nu in Hilversum gebeurt, meer macht van de omroepen naar de overkoepelende NPO overhevelen, leidt volgens Kees Verhoeven in een opiniestuk in Trouw ’tot een BBC-model zonder de bijbehorende BBC-inhoud’. Dat is nu precies wat we niet willen: het gaat ons juist om die bijbehorende inhoud. Anders zou ik zeggen: toedeledokie.

Maar wat is kwaliteit nu eigenlijk? Hoog tijd om deze brandende vraag voor te leggen aan Kees Verhoeven zelf?

‘Vooral als het over televisieprogramma’s gaat, is kwaliteit hetzelfde als smaak.’

En wat is uw smaak?
‘Mijn smaak doet niet ter zake.’

Omdat u de BBC erbij haalt, lijkt het alsof u vindt dat ze daar net iets meer smaak hebben dan hier?
‘Nou, ik zeg niet dat ze bij de BBC betere smaak hebben. Ik zou wél willen zeggen: er moet meer cultuur op televisie, meer documentaires en meer nieuws. En niet per se alleen maar meer sport of amusement, omdat daar veel mensen naar kijken. Maar dat gaat niet over kwaliteit, want je hebt ook kwalitatief heel hoogwaardig amusement.’

Juist! Maar ú heeft het toch juist over kwaliteit?
‘Dat klopt. Maar het is een lastig begrip. Als politicus heb ik niet het monopolie op goede smaak.’

Bij de BBC worden ook Strictly Come Dancing, Snog Marry Avoid, The Voice en Don’t Tell the Bride uitgezonden…
‘Als het gaat over kwaliteit, gaat het heel snel over programma’s en dan kan iedereen wel een programma vinden dat past bij zijn argumenten.’

Dat doe u zelf ook. Als u het over BBC- amusement heeft, noemt u wel Have I Got News for You, maar niet Strictly Come Dancing.
‘Ik heb inderdaad voorbeelden genoemd die passen bij de kerntaken die ik voor onze publieke omroep heb bepleit.’

Wie bepaalt dan wat kwaliteit is?
‘Het publiek.’

Kijkcijfers dus? Waar de meeste mensen naar kijken is kwaliteit?
‘Nee, Ik vind nu juist dat kwaliteit niet alleen beoordeeld moet worden op basis van kijkcijfers. We zouden ook de waarderingscijfers en het doelgroepbereik moeten meewegen.’

Dus waarderingscijfers en doelgroepbereik bepalen wat kwaliteit is?
‘Die moeten in ieder geval meetellen.’

U roept op tot meer kwaliteit, maar u kunt niet echt antwoord geven op de vraag wat kwaliteit is?
‘Daar wíl ik, als politicus, geen antwoord op geven. Bovendien kun je nooit honderd procent omschrijvingen vinden om kwaliteit mee te bepalen. Het is hetzelfde als naar een schilderij kijken. De ene vindt het kwalitatief hoogwaardig en de ander vindt er niks aan.’

U wilt andere criteria om te bepalen wat er op de Publieke Omroep wordt uitgezonden, maar eigenlijk had u dat woord kwaliteit beter niet kunnen noemen?
‘… Het is een lastig woord inderdaad.’

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant.