Er woont een kleine tiran in mijn huis. De printer, die irritant begint te piepen als hem iets niet zint en dan onmiddellijk stopt met werken. Soms laat hij alleen een paar lichtjes knipperen, maar vaak verschijnen er ook foutmeldingen op mijn computer. De simpelste zijn dat het papier op is, of dat er papier vast is komen te zitten. Dit laatste gebeurt geregeld.

Vaak heeft een blaadje, dat aanvankelijk nog netjes recht in de voederbak van het apparaat lag, aan weerszijden door plastic schuifjes in het gareel gehouden, ergens op zijn reis door het drukwerkmechaniek een verkeerde afslag genomen. Verfomfaaid komt hij weer naar buiten. Meestal maar half. De rest zit ergens vast tussen de raderen van het systeem. Alleen met geweld krijg ik het er weer uit.

Soms verschijnt er wel een melding van verstopt papier, maar is er nergens, ook niet als ik het hele apparaat uit elkaar haal, ook maar een snippertje papier te vinden. Dan stelt de veeleisende printer zich expres lastig op. Als het niet perfect is, dan hoeft het allemaal niet meer.

De inktmelding is de moeder aller ergerniswekkende foutmeldingen. Of eigenlijk ‘inktmeldingen’, maar dan moet ik ook ‘moeders’ schrijven, en dan slaat de hele zin nergens meer op.

Het begint al bij het installeren van een nieuwe cartridge. Als die niet van hetzelfde merk van de printer is – en dat is hij nooit, want de merkcartridges zijn duurder dan goud en saffraan bij elkaar – begint hij te klagen dat je voor een optimale printervaring toch echt geen neppers moet gebruiken. Die melding verschijnt een paar keer. Als je dat gezeur hebt getrotseerd, komt een paar weken later een nieuwe melding: ‘inkt bijna op.’ Ook die melding kun je gewoon negeren, want daarna kun je doorgaans nog een hele poos voort.

Toen mijn inkt laatst onverhoopt toch op was, had ik gelukkig het startsetje nog, dat ik gratis bij de aankoop van de printer had gekregen. Die vlieger ging niet op. Er verscheen een melding dat dit een startsetje was en nu niet meer gebruikt kon worden.

Het is allemaal niet zo verwonderlijk. Waarschijnlijk weet u ook dat bedrijven als Epson, HP en Canon (ik heb ze allemaal gehad en allemaal vertoonden ze dezelfde kuren) geld verdienen aan de inkt en nauwelijks aan de apparaten. En dus worden die printers voor een habbekrats verkocht, maar betaal je je een breuk als de inkt op is. Hetzelfde verdienmodel als Nespresso. En dus halen die apparaten vervelende kunstjes uit om ons zoveel mogelijk van hun inkt te laten gebruiken.

Op de site van de Consumentenbond las ik dat sommige printers zelfs inkt gebruiken om de spuitmondjes (heerlijk woord!) van de cartridges schoon te spoelen. Soms gaat daar wel tachtig procent van de inkt aan op. Dat gaat snel in de papieren lopen.

Moet je nu een goedkoop apparaat kopen met dure inkt, of een duur apparaat met goedkope inkt? Dat hangt natuurlijk van het verbruik af. Maar noch de winkeliers die ik het vroeg, noch ikzelf lukt het om tot de formule te komen waarmee ik kan berekenen welke printer perfect is voor mij. Ionica Smeets, help!

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant.