Hoewel ik het liever niet meer doe, moet ik toch weer even over Marqt schrijven. De elitesupermarkt verkoopt namelijk gefilterd kraanwater in flessen. Als twee van mijn stokpaardjes – Marqt en flessenwater – samensmelten tot een stokpaardje in het kwadraat, dan is er geen houden aan.

Eén ding moet ik de waterproducent nageven: hij is eerlijk over zijn product. Op het etiket van zijn grote groene flessen staat een lopende kraan afgebeeld met daarbij de tekst ‘Gefilterd kraanwater. Plat.’ Daar is geen woord Spaans bij. Of Frans. Geen Sourcy- of Bar-le-Duc-praktijken dus, waarbij doodgewoon leidingwater als deftig bronwater wordt verkocht. Maar toch: waarom? Waarom?! Waarom zou je prima kraanwater dat al door de waterleidingbedrijven is gezuiverd nogmaals filteren en in vervuilende plastic flessen stoppen? En waarom verkoopt de winkel van ‘echt eten’, van puur, eerlijk en verantwoord voedsel deze flauwekul?

Marqt snapt zelf ook dat dit gek is. Daarom heeft de zelfverklaard verantwoorde grootgrutter er een blog over geschreven. Hierin wordt eerst beaamd dat wij in Nederland leidingwater hebben dat tot het beste van de wereld behoort: ‘Drink je er een of twee glazen van, geen vuiltje aan de lucht. Maar wil je aan die dagelijkse anderhalf tot twee liter komen, raden we je aan gefilterd water te kiezen.’ O jee, wat is er mis dan? De Marqt-blogger legt uit dat we in Nederland sinds de jaren vijftig steeds meer chemicaliën gebruiken: ‘Het gaat om kleine hoeveelheden die niet direct schadelijk zijn.’ Toch vindt Marqt het griezelig, want zulke stoffen, ‘al is het in nog zulke kleine concentraties, vervuilen ons water wel degelijk’.

Ah, juist. Er zitten chemicaliën ‘in kleine concentraties’ in ons drinkwater die ‘niet direct schadelijk zijn’.

Het zou wat zijn als leidingwater wel direct schadelijk was. Dat je na de eerste slok al kronkelend op de vloer lag, schreeuwend van de pijn omdat de chemicaliën je maagwand hebben weggebrand. Geloof mij, dan zou het verboden worden. Maar wat is dan ‘niet direct schadelijk’? En waarom is er bij een of twee glazen geen vuiltje aan de lucht en bij meer wel? Over wat voor concentraties gevaarlijke chemicaliën in ons lichaam hebben we het dan vanaf drie orale glazen per dag, om met Van Kooten en De Bie te spreken? En hoe gevaarlijk is dat? Daarover doet Marqt geen uitspraken. Omdat Marqt ook wel weet dat een harde beschuldiging over het gevaar van kraanwater niet te maken valt. Het blijft bij hetzelfde soort vage bangmakerij en het kweken van wantrouwen waardoor (voorheen) weldenkende mensen plotseling weigeren hun kinderen te laten inenten.

En die flessen? Die zijn toch hartstikke vervuilend en eindigen allemaal in de natuur? Nee joh: ‘We verpakken het water in flessen van een liter; die zijn mensen in ’t algemeen sneller geneigd te recyclen.’ Haha, goeie. Alleen jammer als mensen dat toch niet doen. Dan komt dat materiaal – al is het in nog zulke kleine concentraties en is het niet direct schadelijk – in de natuur terecht en misschien zelfs in ons drinkwater. Drink gewoon kraanwater, mensen, uit de kraan. Makkelijker, minder vervuilend en veel goedkoper.

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant.