Wat is het toch met die banken? Altijd de verkeerde beslissingen, gruwelijke reclamespotjes, constant slecht in het nieuws. Ze begrijpen niet wat de klanten willen, … Lees verder
Samen voor ons eigen met de Rabobank
‘Een aandeel in elkaar’, luidt de slogan van Rabobank. In ietwat weeïge reclamefilmpjes, begeleid door subtiel optimistische muziek, zien we een man die een brouwerij begint en daarmee de wereld wil veroveren, en twee jongens, Tom en Miel, die niet goed meekwamen op school maar tijdens hun stage toch talentvol blijken te zijn.
Kun je leuke dingen doen in 60 seconden?
‘U beledigt mijn intelligentie.’ (Lees dit zinnetje op z’n Dominee Gremdaats en laat het volgen door: ‘Kent u deze uitdrukking?’) Er zijn mensen die het vervelend vinden om voor dom te worden versleten, om op een belerende toon te worden toegesproken. Zodra iemand iets aan hen wil uitleggen wat ‘zélfs een kind van 4’ al weet, schieten ze uit hun slof: ‘U (of beter: jij – gekwetsten tutoyeren doorgaans) beledigt mijn intelligentie!’ Wat moet je daar nu in hemelsnaam op zeggen? ‘Ja jeetje, ik had jou altijd redelijk dommig ingeschat.’ Of: ‘Goh, nu je het zo zegt, moet ik toegeven dat je toch behoorlijk bij de pinken bent.’ Lastig. Het is weliswaar geen Godwin, maar de conversatie komt wel meteen piepend en krakend tot stilstand.
Zet de Rabobank echt alles op alles voor haar klanten?
Bankiers staan er gekleurd op. Kille zakelijke cijferfetisjisten zijn het, of erger nog: graaiers die bereid zijn de hele wereldeconomie in het verderf te storten voor een vierde huis met zeiljacht op de Cariben. Die hele bankenwereld is grijs, saai, onsympathiek en ongezellig. Je zou het maar aan de man moeten brengen. De menselijkheid ontbreekt.