Mocht u zich nog afvragen waarom de Volkskrant een Huispopulist heeft aangesteld, dan zijn de twijfels de afgelopen week wel weggenomen. De cocktail van een avondklok (die hadden we lang niet gezien!) én heftige rellen kan alleen maar tot een populistische pavlovreactie leiden.

Emotie

Vechtende en vernielende jongeren maken politici en bestuurders niet alleen boos, maar ook een beetje geil. Zeker in verkiezingstijd. Nu kunnen ze het volk tonen hoe hard ze zijn. Dat is mooi om te zien. Neem minister Grapperhaus die een prachtig nummertje maakte voor de camera van olijke binnenhofclown Jaïr Ferwerda: ‘Ik ben heel boos, maar u zou ook boos moeten zijn. Nee, maar serieus, ga eens voor de camera staan en zeg eens wat u er zelf van vindt.’

Prachtig, toch? Het is voor het land van nul en generlei waarde om de mening van die goeiige Jaïr over de rellen te kennen, hij vindt ze waarschijnlijk verschrikkelijk, maar toch. De emotie is getoond. Daar verdien je bij de Huispopulist punten mee.

Leger

In de Tweede Kamer betoogde Geert Wilders dat we beter het leger kunnen inzetten dan Duitse politieagenten om hulp vragen bij het neerslaan van de rellen. De krijgsmacht en de Duitsers in één zin, klasse! Het toont de Nederlandse onmacht én je ziet de Duitse laarzen al over onze vaderlandse bodem marcheren. Populisme van de hoogste categorie. Rutte kon alleen maar stamelen dat die Duitsers ons sowieso altijd al bijstaan in grensgebieden. Who cares, Mark? Dat is oersaaie nuance waar het volk geen brood van lust.

‘Sociologische verklaringen’

Toch wist Rutte nog wel enkele punten te scoren. In de Kamer durfden een paar rooie rakkers en saaie nuanceridders het aan, om zo kort na de ramp al aandacht te vragen voor de diepere oorzaken van de schanddaden van de jongeren. Tuurlijk, we hadden het hier over tuig en schorem en de daders moesten keihard worden gestraft, maar toch: waarom deden zij dit? Hadden zij wel genoeg perspectief? Wat was er misgegaan met een groep in de samenleving dat zij tot dit soort dingen in staat waren?

Premier Rutte wilde er niets van weten. Voor je het weet zouden we medelijden krijgen met de misdadige jongeren, omdat ze een moeilijke jeugd hadden gehad. Oppakken en straffen, verder niks. Rutte had geen behoefte aan ‘sociologische verklaringen’. Stel je voor dat die verklaringen te vinden zijn in tien jaar beleid onder premier Rutte?

Burgeroorlog

Dan hadden we nog de burgemeesters. In populistische zin liet die van Amsterdam het ernstig afweten. Bij die talkshow die iedere dag door een ander duo wordt gepresenteerd, hield ze een uitermate genuanceerd en steekhoudend betoog, waar uw Huispopulist geen raad mee wist. Waar was de bloeddorst?

Gelukkig heeft Eindhoven een uitermate labiele burgervader. Deze John Jorritsma sprak tijdens de hevige rellen in zijn stad van een burgeroorlog. De emotie van het moment, denk je dan. Maar een dag later gebruikte hij het B-woord weer! Niet slim en niet juist, maar op de populistische ladder stijgt Jorritsma met stip.

Burgemeester Jorritsma is de grote winnaar van deze populistische week. Hij krijgt van uw Huispopulist de volle 5/5 ballen.

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant.