Het bleef onduidelijk waarom hij dan toch naar de provinciën was afgereisd. Lokale thema’s zijn voor lokale politici zou je zeggen. De aandoenlijk brutale verslaggeefster van het Journaal verzuimde het hem te vragen. Jammer. Als ik een Alphenaar was, zou de ongerijmdheid in Ruttes antwoord bij mij tot wrevel hebben geleid.
Dan was er de uitglijder van de VVD-Europawoordvoerder in de Tweede Kamer, Mark Verheijen. In Tros Kamerbreed noemde hij Europarlementariër Guy Verhofstadt vanwege zijn eurofilie een groter gevaar voor een verenigd Europa dan Geert Wilders en zijn nieuwe Franse vriendin Marine Le Pen. Vreemd, omdat Verhofstadt voorzitter is van de liberale fractie in het Europarlement waarvan de VVD ook deel uitmaakt. Verheijen beledigt dus als het ware een voornaam partijgenoot.
De uitspraak is des te opmerkelijker, omdat de VVD in daad reuze pro-Europa is. Zelfs Verheijen is, zo weet ik uit een gesprek dat ik eerder met hem had, voor een straffe begrotingsdiscipline in Europa en een sterke rol voor Olli Rehn, die als eurocommissaris steeds meer optreedt als – ik mag dit eigenlijk niet zo zeggen – een soort Europese superminister van Financiën. Op alle belangrijke dossiers is de VVD het eens met de koers die nu in Brussel wordt gevaren.
Wellicht vindt de partij dat Brussel zich met kleinere thema’s niet moet bemoeien (schoolfruit en apk- keuringen), maar daarover valt gewoon te praten. Ten slotte beslissen wij mee over ‘Brusselse’ besluiten. Ook dat weet de VVD.
Onlangs spraken mijn collega Roland Duong en ik met Ruud Lubbers. De oud-premier signaleerde in Nederland een gebrek aan leiderschap, zeker als het over Europa gaat. Waarde VVD, zeg nu eens wat je écht vindt en probeer de kiezer niet naar de mond te praten. Die kijkt daar inmiddels dwars doorheen.
Deel dit verhaal