Daar sta je dan. Altijd pleiten voor spreken zonder meel in de mond en niet om de hete brij heen draaien, word je opeens beschuldigd van politiek correct, verhullend taalgebruik. En niet door één persoon, maar door tientallen woedende twitteraars.

De oorzaak van hun boosheid waren twee tweets van mij. De eerste luidde: ‘Fuck, cameraman door drie jongens op zijn hoofd geslagen. Rijden met camera en statief weg van 1e Oosterparkstraat richting Amstelstation.’

Vorige week was ik met een cameraman en een regisseur aan het filmen in Amsterdam-Oost. Bij de eerste scène was ik als presentator niet gewenst, dus ik dronk even koffie om de hoek. Toen mijn collega’s bijna klaar waren, liep ik naar ze toe. Plots hoorde ik luid geschreeuw en zag ik hoe vanuit het niets een paar jongens hen hard sloegen en schopten. Ze werden tegen de grond gewerkt, de regisseur schermde zijn hoofd af en de cameraman worstelde met een andere kerel om de camera. Twee jongemannen zaten klaar op een scooter, de derde gaf de cameraman een harde tik op zijn hoofd en sprong met de camera met uitgeklapt statief – toch gauw 2 meter lang – bij zijn medeboeven op het zadel. Met drie man reden ze op de scooter weg. Een bijna kolderiek gezicht.

Fuck, cameraman door 3 jongens op zijn hoofd geslagen, rijden met camera en statief weg van 1e Oosterparkstraat richting Amstelstation.

— Teun van de Keuken (@Teunvandekeuken) 1 december 2015

De hele overval, van de eerste tik tot het wegrijden, zal een halve, hooguit een hele minuut hebben geduurd. In de tussentijd belde ik met bonzend hart de politie, die meteen, tevergeefs, de omgeving afzette. En ik verstuurde bovenstaande tweet. En toen mensen op Twitter om meer signalement vroegen, nog één:

3 jongens,1 rode scooter,professionele camera met lang statief dat je er niet zomaar afkrijgt. Omgeving 1eoosterparkstraat/Amstelstation

— Teun van de Keuken (@Teunvandekeuken) 1 december 2015

Dit leek mij voldoende. Drie man op een scooter met een enorme camera met statief zouden moeten opvallen, toch? Als iemand hen zou zien, dan zouden de schoften die mijn collega’s hadden mishandeld en onze apparatuur hadden gestolen, zeker worden opgepakt.

Maar Twitter was niet tevreden. Zeker niet toen op meerdere nieuwssites het zinnetje ‘Een signalement van de drie jongens kon de politie nog niet geven’ verscheen – dat wij overigens wél hadden gegeven. Zo goed en kwaad als dat ging, want zoiets blijkt verrekte moeilijk.

Twitter reageerde smalend. Vooral mijn woord ‘jongens’ moest het ontgelden. Dat werd onduidelijk en politiek correct gevonden. Massaal werd er om een ‘duidelijker signalement’ gevraagd. Allemaal uiteraard onder het mom van het bespoedigen van de opsporing.

Mijn twee tweets bevatten de woorden die mij toen invielen. Ze leken mij duidelijk genoeg. Denkt u werkelijk dat toevallige twitteraars in de buurt van de plaats delict de boeven wel in de kraag hadden gevat als zij zouden hebben geweten dat het om ‘drie jongens met een Noord- Afrikaans uiterlijk van gemiddeld postuur’ ging? Wellicht omdat ze dan niet zouden worden afgeleid door alle lelieblanke jongens die op hetzelfde moment ook gedrieën op een scooter met een enorme cameraconstellatie door de buurt reden? Of zouden er toch politieke motieven meespelen in opmerkingen als ‘We weten allemaal wat voor jongens dat zijn, Teun.’ ‘Zeg nou maar gewoon dat het Marokkanen zijn’ en: ‘Daarom minder, minder, minder. PVV!’

De cameraman en regisseur maken het overigens goed.

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant.