Je weet dat het gaat gebeuren, maar als de brief van de notaris opeens op de mat ploft, is het toch nog onverwacht. Of eigenlijk is wat ik zeg over dat het ploffen op de mat – de enveloppe valt, vertraagd afgespeeld, het stof stuift op: baaaaf! – onzinnig.

Ik heb een hekel aan laatkomers. Niet alleen omdat ze mij laten wachten, maar vanwege de onzekerheid die na een minuut of vijf de kop opsteekt en dan groeit en groeit tot ze mij uiteindelijk volledig in haar macht heeft en ik mij afvraag of hij of zij überhaupt nog zal komen.