Deze weken lopen er weer veel minimensjes onzeker met hun ouders door grote gebouwen met daarin heel veel kinderen die een stuk groter zijn. Op hun eigen basisschool voelen ze zich oud en al bijna volwassen, maar hier op de middelbare krimpen ze ineen. Wat een reuzen lopen er rond! Wat een stoere jongens en meiden!

Middelbare scholen

Op de middelbare scholen worden weer open dagen gehouden. Kinderen moeten samen met hun ouders gaan kiezen waar ze vervolgonderwijs gaan genieten. In kleine gemeentes met weinig aanbod is dat waarschijnlijk redelijk overzichtelijk, maar in Amsterdam bijvoorbeeld is dat een hele heisa.

Omdat er wordt geloot, is de stress groot. Kinderen met een vmbo-b vmbo-b/k of vmbo-k moeten vier scholen op een lijst invullen, kinderen met vmbo-t of vmbo-t/havo zes en kinderen met havo, havo/ vwo of vwo-advies maar liefst twaalf! Het kan dus gebeuren dat je terechtkomt op de twaalfde school van je voorkeur. Absurd natuurlijk. Om zo’n lijst op te kunnen stellen, moet je een hele hoop scholen bezoeken.

Mijn dochter en ik

Jaren geleden trokken mijn dochter en ik van school naar school om voor haar het ideale onderwijsinstituut te vinden. We hadden een ingewikkeld schema van avonden en weekenden gemaakt, om op zo veel mogelijk plekken te kunnen gaan kijken: als we nu hier om 14:15 uur weggaan en dan heel hard fietsen, dan kunnen we waarschijnlijk net aanhaken bij de presentatie in West om 14:45 uur. Het plannen van de eredivisie is er niks bij.

Ik vond het enorm leuk. Opeens kon ik een beetje door haar ogen kijken: op deze school stonden te veel blinkende scooters voor de deur, daar hadden alle kinderen peperdure merkkleren aan, hier waren de proeflesjes leuk, daar juist stom, hier werd in de voorlichtingspraatjes alleen maar over discipline gepraat (onder ouders merkte je direct een groot verschil in waardering), daar hadden ze heel vage verhalen over projecten in plaats van lessen (ook weer een groot verschil in waardering). Hier kwamen alleen leraren aan het woord en daar ook veel, vrolijke leerlingen.

Dat laatste was trouwens voor haar (en ook voor mij, maar haar mening was veel belangrijker) een eerste essentieel criterium. Scholen die hun kinderen niet durfden te laten praten waren direct af. En dat had ze goed gezien. Ze is nog steeds tevreden met haar keuze.

Middelbare scholen concurreren met elkaar

Maar lieve ouders en kinderen die nu een middelbare school gaan bekijken: let op, want je wordt ook een beetje bedot. Zoals alles en iedereen in deze zogenaamd liberale samenleving, moeten ook scholen met elkaar concurreren. Ze moeten kinderen binnenhalen. Ook weer absurd. En daarvoor huren ze soms marketeers in, laten ze gelikte filmpjes maken voor de socials en draaien ze dus verdomd fijne open dagen in elkaar.

Scholen worden opgepoetst, graffiti wordt verwijderd, soms worden er tijdelijk gehuurde planten neergezet, de slimste en/of grappigste, meest enthousiaste leerlingen worden naar voren geschoven er worden geinige scheikundeproefjes gedaan die je al die schooljaren nooit meer terugziet. Leuk, maar wat zegt het over het echte leven op die scholen?

Probeer door die idiote marketing heen te kijken, volg proeflesjes en stel als een ware onderzoeksjournalist vragen aan leraren en kinderen over zaken die je echt belangrijk vindt. Veel plezier en succes!

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant