Dat Lodewijk Asscher een bril is gaan dragen, is een meesterzet. Dat had ik niet meteen door. Want laten we eerlijk zijn: de jeune premier, ik bedoel minister, wordt niet bepaald knapper van de zwartgerande jampotglaasjes op zijn neus. Zijn ogen worden er oogjes van en Asscher wordt er, zoals wij dat vroeger noemden, een stuudje van. Dat kan nooit de bedoeling zijn. Zou je denken.

Een politicus wil aantrekkelijk worden gevonden. Wie knap is krijgt stemmen, wie saai is heeft het nakijken. Niet voor niets draagt onze minister-president van die strakke maatpakken waar de mouwtjes expres een beetje slordig aan zijn genaaid. Dat ze een beetje boven de schouder uit poffen. Dat staat goed. Hij werd door Vanity Fair zelfs uitgeroepen tot op de op twee na best geklede politicus ter wereld. Om het een beetje te relativeren: David Cameron was de beste, maar toch.

Het heeft Rutte bij de vorige Tweede Kamerverkiezingen – wat lijkt dat een eeuwigheid geleden – geen kwaad gedaan. Toch maar mooi weer de baas van het land geworden.

En dan zijn aartsrivaal in die verkiezingsstrijd: Diederik Samsom. Vrijwel even strak in het pak, das zorgvuldig op het ensemble afgestemd en de haartjes op de bijkans kale schedel tot op de millimeter nauwkeurig getrimd. Diederik zag er goed uit. Strijdlustig. Een man die iets kon. En daar ook naar handelde. Zo rekende hij af met zijn concurrent voor het partijleiderschap: hij parkeerde de razend populaire Amsterdamse wethouder Asscher veilig in het kabinet, terwijl hij zichzelf kon profileren als politiek leider in de Kamer.

Dat liep anders.

Samsom profileert zich te veel. Hoe minder populair het kabinet wordt, des te meer profileert hij zich. Roepen, schreeuwen, uitleggen en nóg een keer uitleggen. In de hoop dat we hem uit pure vermoeidheid eindelijk gelijk zullen geven.

De arme man wordt er niet geliefder door. Steeds weer die linkse (toch?) man die dit niet echt linkse kabinet verdedigt. Samsom heeft van het vlekwrijven een dagtaak gemaakt.

Waarom is hij eigenlijk in de Kamer gebleven als hij zich als vicepremier opstelt? Zo heeft Frits Bolkestein het nooit bedoeld.

Inmiddels lijkt die vermaledijde Asscher in dit impopulaire kabinet niet aan populariteit in te boeten. Hoe hij daarin slaagt? Mede door zijn bril. Asscher houdt zich verre van de vlek van Samsom. Daar valt toch niets te winnen. Laat Diederik maar in de schijnwerpers staan, dan doet Lodewijk op de achtergrond wel opvallend onopvallend zijn werk. Voor het landsbelang. Aan hem kleeft het geharrewar niet. Hij is serieus met serieuze zaken bezig. En daarvoor hoef je er niet al te knap uit te zien. Liever niet. Asscher moet ogen als een harde, betrouwbare werker die geen tijd heeft voor uiterlijkheden. Met een bril. Een meesterzet.