Zitten is het nieuwe roken. Dat is een slogan die opgeld doet in de Verenigde Staten van Amerika. Er zijn nu al mensen die zo bang zijn geworden voor het grote zitgevaar – sitting kills you! – dat ze de stoelen uit hun kantoren hebben verwijderd. Staand vergaderen! De echte hysterici hebben een hoog bureau met loopband op hun werk gezet: tikken, bellen en overleggen op een drafje. Lekker gezond! 

Zitten zou volgens wetenschappers levensgevaarlijk zijn. Ergens las ik iets over uiteinden van dna-strengen, maar dat kan ik nu niet terugvinden en bovendien snapte ik het niet. Als de Ionica Smeets van de biomedische wereld het zou uitleggen, kon ik er met mijn verstand nog niet helemaal bij, maar dan had ik tenminste een vermoeden van een gevoel van begrip. Dat is voor ons alfa’s vaak meer dan genoeg.

De op één na oudste houding van de mens staat dus in een kwaad daglicht. Van zitten zou je kanker krijgen én hartklachten én diabetes. Je wordt er ook nog lui van, maar dat wisten we al. Anders hadden we de gevleugelde uitdrukking dat iemand ‘van zijn luie reet moet komen’ niet gehad.

Van lang achter elkaar zitten zou het lichaam in een slaapmodus raken, waardoor het onvoldoende suikers en vetten kan afbreken, met uiteindelijk fatale gevolgen. Zelfs regelmatig sporten kan de veelzitter niet helpen. Volgens de wetenschapper die er onderzoek naar heeft gedaan én die grof geld verdient aan een boekje over het zitgevaar en aan antizitmerchandising zoals de bureauloopband, is zitten gevaarlijker dan roken, doodt het meer mensen dan hiv en is het riskanter dan parachutespringen. Elk uur dat we zittend doorbrengen, zouden we twee uur korter leven. Hoe dat uitpakt als we ons laatste levensuur zittend doorbrengen, vertelt hij niet. Laten we het erop houden dat sommige mensen het mooi kunnen zeggen.

Amerikanen zijn gek. Dat weet iedereen. Niet per se gekker dan wij, maar wel altijd eerder gek dan wij. Vrijwel al hun gektes hebben wij in eerste instantie met meewarigheid begroet om ze een paar jaar later over te nemen. Ik herinner mij nog de eerste Amerikaanse hardlopers. Mensen die in trainingspak en met een zweetband in het haar rondjes gingen lopen in het park. Belachelijk vonden wij die joggers: een beetje doelloos rennen, waarom zou je dat doen?

Het rookverbod, ook zoiets. Was dat niet typisch Amerikaanse malligheid? Waar bemoeide de overheid zich mee?!

Reken er maar op dat de arbodienst over een paar jaar elke stoel op de werkvloer verbiedt. Iedere werknemer moet dagelijks verplicht drie uur achter het loopbandbureau. Ongezondheid wordt illegaal en op de dood staan zware straffen.