Die Jorge (of Pepe, of Miguel) is mij er eentje. Guitig kijkt hij in de camera, terwijl hij in zijn handen een allerschattigst klein katje vasthoudt. Een dierenvriend dus, dat pleit voor hem. Zijn iets te geprononceerde buik is ontbloot. Die Jorge ( laten we het daar voor het gemak op houden) zit duidelijk nergens mee. De schaamte voorbij. Hoewel, misschien heeft hij nooit de bedoeling gehad deze foto’s aan de wereld te tonen, waande hij zich onbespied. Dan wil een mens nog wel eens halve naaktfoto’s met poesjes maken. Hoe kon hij ook weten dat ik de beelden te zien zou krijgen? Ja, hoe kom ik eigenlijk aan die foto’s? 

Twee weken geleden was ik voor opnames in Ecuador. Een week lang crosten we door het land , maar altijd kwamen we weer terug in Guayaquil, een wat sjofele stad met een criminele en geweldige reputatie. Overdag was het er best gezellig. Overal restaurantjes waar je voor een habbekrats rijst met bonen en gegrild vlees kunt eten, de straten vol met mensen. ’s Avonds veranderde Guayaquil in een spookstad. Verlaten straten, op de dreigende hangtypes na, die ons vuile blikken toewierpen, en de politiemannen met indrukwekkende semi- automatische wapens. Onze gids ter plaatse, Calle, waarschuwde ons nooit een officiële, gele taxi te nemen. De chauffeurs maakten gemene zaak met lokale bendes: met een beetje pech kon je een pistool op je hoofd krijgen en naar een pinautomaat worden afgevoerd. Als je dan al je geld afstond, werd je ergens gedumpt. Levend, dat wel. Ik vertelde Calle lachend dat ik altijd problemen had met mijn pinpassen, bij de éne automaat werkte de ene pas niet, bij de andere de andere niet. In dat geval, zei de gids, zou ik worden gedood. Wie uit zenuwen zijn pincode vergeet of om een andere reden geen geld uit de pinmachine weet te krijgen, wordt ter plekke doodgeschoten. Zo’n stad.

Nu online! “@parool: Wie helpt @Teunvandekeuken met het beroemd maken van zijn telefoondief? http://t.co/AqE9AkotlF pic.twitter.com/hTjH4yMOA8”

— Teun van de Keuken (@Teunvandekeuken) 20 juni 2014

Daar is mijn telefoon gestolen. En daardoor heb ik nu foto’s van een mij onbekende half naakte Ecuadoriaan, wij noemen hem Jorge, met een poesje. De dief of de heler van mijn mobiele. Hoe ik daar aan kom? Het toestel heeft een besturingssysteem van Google. Van alles wat je doet en maakt wordt automatisch een back-up gemaakt. Al mijn artikelen, columns en foto’s staan in de cloud. Handig, want dan raak je nooit iets kwijt. Stom, zeggen privacymensen, want niets garandeert je dat je privégegevens zo ook privé blijven. Google heeft een slechte reputatie op dit vlak. Voor je het weet leest en kijkt de Amerikaanse inlichtingendienst NSA mee. Ik denk dat ze gelijk hebben.

Telefoondief Jorge bekommert zich niet op zijn privacy. Alle foto’s die hij maakt met mijn telefoon, gaan direct naar mijn cloud. Af en toe krijg ik bericht dat er nieuwe foto’s zijn gemaakt: van halfnaakte Jorge met het poesje, maar ook onderwater met een duikhelm op (dat is een kinderachtige functie van het toestel waarbij je een nepachtergrond voor je foto’s kunt creëren). Het zijn bijzondere prentjes die u bij mij op Twitter (@teunvandekeuken) kunt bekijken. Laten we boef Jorge een klein beetje beroemd maken in Nederland.