Rijkeluissupermarkt Marqt hangt van holle frasen aan elkaar. Dat begint al met die idiote naam. Wat nou markt met een Q? Verander de K door een Q en je weet dat je daalder opeens maar een gulden waard is. De winkel is zo duur dat veel klanten liever een straatje verder lopen voor een betaalbaarder alternatief. Dat is bij mij in de buurt ook zo: je gaat naar Marqt voor de heerlijke gebraden kip (heel beest voor een schappelijke 11/12 euro), het brood en de kwark, en koopt je groenten en fruit van aanmerkelijk betere kwaliteit voor een schijntje bij de Turkse groenteboer om de hoek. Daar is het dan ook altijd beduidend drukker dan bij de elitegrootgrutter.

Wat blijkt nu? Marqt is helemaal niet duur! Tenminste, dat zeggen ze zelf. ‘We horen dat klanten ons als duur ervaren’, aldus Marqtdirecteur Meike Beeren in Het Parool. Mede hierdoor heeft de supermarktketen in al die jaren kennelijk nog geen winst gemaakt. Dat ervaren is een bitch. De criminaliteitscijfers kunnen jaar na jaar dalen, als het gevóél van onveiligheid stijgt, hebben we een probleem met zijn allen. Dat heeft Marqt dus ook. Daarom moeten ook niet de prijzen omlaag, die erváring moet anders. In een nieuwe winkel, zo zei de baas, gaan ze daarom de goedkopere artikelen – wellicht gaan ze er daarvan zelfs wat meer verkopen – meer in het zicht leggen en de peperdure vis achterin een donker hoekje waar niemand komt. Om die te vinden moet je voortaan op de lucht afgaan. Zul je zien dat we plots allemaal denken dat Marqt goedkoop is. Als ik dan één advies mag geven: leg die papieren boterhamzakjes (van het type waarin Amerikaanse alcoholisten hun flessen verbergen) à 4,39 euro voor 48 zakjes maar heel ver uit het zicht.

Uiteraard wilde ik de Marqtbaas spreken over dit gevoel van duurheid. Het moet toch knap vervelend zijn als mensen denken dat je schier onbetaalbaar bent? Ik dien een interviewverzoek in bij de persjongen, Max Verloop. Aan het eind van de dag stuurt hij mij een sms’je: ‘Hoi Teun, we hebben geen behoefte om te reageren. Er gaat zo veel onjuiste informatie rond dat elke reactie mogelijk aanzet tot nog meer onjuiste speculaties.’ Bij Marqt is dus paniek uitgebroken. Mevrouw Beeren had kennelijk haar mond voorbij gepraat, gesuggereerd dat er een nieuwe formule zou komen (‘Marqt 2.0’), met misschien zelfs goedkopere producten, maar dat blijkt allemaal niet te kloppen. Zoiets wil je natuurlijk niet rechtzetten tegenover de pers. Daar komen alleen nog maar meer onjuiste speculaties van! Bovendien: ze hebben er bij Marqt gewoon geen behoefte aan om te reageren. Als journalist moet je dat respecteren. Dat leer je op elke journalistieke opleiding: behoeften van de mensen met nieuws zijn leidend, niet die van de lezer, de luisteraar en de kijker.

Toen Marqt nog wel behoefte had om te reageren, spraken ze met Quote. In één zinnetje verried de persjongen hoe het vriendelijke en verantwoorde Marqt de komende jaren de prijzen wil drukken om eindelijk winst te kunnen maken: ‘Prijsverlaging proberen we door te voeren door de inkoopprijzen te verlagen.’ Juist, afknijpen die boeren! Zo doet Albert Heijn het ook al jaren. Drie maal raaien waar de oprichter en de baas van Marqt het vak hebben geleerd.

Volgende week: hoe echt is het ‘echte voedsel’ van Marqt?

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant.