‘U beledigt mijn intelligentie.’ (Lees dit zinnetje op z’n Dominee Gremdaats en laat het volgen door: ‘Kent u deze uitdrukking?’) Er zijn mensen die het vervelend vinden om voor dom te worden versleten, om op een belerende toon te worden toegesproken. Zodra iemand iets aan hen wil uitleggen wat ‘zélfs een kind van 4’ al weet, schieten ze uit hun slof: ‘U (of beter: jij – gekwetsten tutoyeren doorgaans) beledigt mijn intelligentie!’ Wat moet je daar nu in hemelsnaam op zeggen? ‘Ja jeetje, ik had jou altijd redelijk dommig ingeschat.’ Of: ‘Goh, nu je het zo zegt, moet ik toegeven dat je toch behoorlijk bij de pinken bent.’ Lastig. Het is weliswaar geen Godwin, maar de conversatie komt wel meteen piepend en krakend tot stilstand.

Zelf heb ik deze woorden nooit gebruikt. Of het nu een overmaat aan zelfkennis is – zo slim ben ik namelijk niet – of een gebrek aan zelfvertrouwen, ik krijg ze niet uit mijn mond. Je kunt door mensen beter iets te dom dan iets te slim worden ingeschat. Dan kun je ze nog eens onaangenaam verrassen – toch een van de grootste geneugten des levens.

Maar nu is ook mijn grens bereikt. De boosdoener is ING, die in zijn nieuwste reclame wil laten zien hoe geweldig handig en makkelijk het nieuwe internetbankieren is: ‘Zo kun je bijvoorbeeld inloggen met je vingerafdruk en je saldo checken op je smartwatch. Zo houd je meer tijd over voor leuke dingen. En dat voelt goed.’

Kom op. ING. Wie wil je hiermee voor de gek houden? Hoeveel tijd denk je over te houden voor leuke dingen doordat je op jullie site kunt inloggen met je vingerafdruk? Tien seconden? Twintig? Laten we er een minuut van maken. Dat is ruim, maar ik ben in een schappelijke bui. Hoeveel leuke dingen moet ik in die minuut doen?

Uiteraard wilde ik hierover met iemand van ING spreken. Ik belde, stelde netjes mijn vraag en zou teruggebeld worden, maar kreeg in plaats daarvan een mail. Sinds het grote Matthijs-van-Nieuwkerkinterview denkt iedereen de gesprekken met deze krant schriftelijk af te kunnen doen. Woordvoerder Karin van de Pol legde uit dat het hier niet ging om ‘een slogan, zoals Oranje is ING, maar om een manier om uit te leggen dat vingerafdrukherkenning mobiel bankieren makkelijker maakt.’ Juist.

Maar hoeveel tijd bespaar je daar nu mee, Karin? Dát wil ik weten! Uiteindelijk kreeg ik haar even aan de lijn:

Hoeveel tijd houd je over voor leuke dingen?
‘Technisch, bedoel je?’

Nou, gewoon.
‘Ja , jeetje, dat hangt er toch van af hoe vaak je bankiert en inlogt?’

Ja.
‘Maar ik ga het gesprek afbreken, want ik ben ook in gesprek nu…’

Gaat iemand dan nog bellen?
‘Ik ga regelen dat we opnieuw contact hebben om het gesprek aan te gaan.’

De volgende ochtend kreeg ik een sms:
‘We hebben echt niet meer te vertellen dan ik mailde.’ Dus ook niet over de in de reclame gesuggereerde extra tijd voor leuke dingen.

De bank beledigt mijn en uw intelligentie. Dat voelt helemaal niet goed.

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant.