In iedere discussie over ons eigen mediabestel duikt het wel een keer op: ‘waarom gaan we niet over op het BBC- model?!’, roept iemand dan. Intellectuelen, die beweren ‘Have I got news for you’ in het Engels te kunnen volgen en genieten van de scherpe interviews van die dekselse Paxman bij ‘Newsnight’ knikken dan instemmend. Als we ons bestel anders inrichten, zo is de aanname, dan worden onze dramaseries plots beter, onze interviewers scherper, en onze komieken grappiger.
Ik heb een week voor u naar de BBC gekeken en het viel niet mee: dezelfde rotzooi als bij ons. Zelfs nog erger. Dagelijks de inmiddels honderd jaar draaiende soapserie ‘Eastenders’ en verder de tenenkrommende slechte ziekenhuisserie ‘Holby City’, de stijldanscompetitie ‘Strictly come dancing’, eindeloos veel kookprogramma’s, nu allemaal geheel in het teken van kerst, belegen kwisjes en een enkel reality programma. Allemaal programma’s waarvan wij zouden zeggen dat ze niet op de publieke omroep thuis horen. Dat kunnen de commerciëlen toch net zo goed doen?
Dat vind ik ook. Maar waarom schermen onze intellectuelen dan altijd met de BBC? Omdat het slechtste van de Engelse televisie weliswaar heel slecht is, maar het beste ook echt heel goed. Fantastisch drama bijvoorbeeld, zoals ‘Last Tango in Halifax’, ‘Call the midwife’ en het vervolg op ‘Pride and Predjudice’, ‘Death comes to Pemberley’. Graham Norton is een onnavolgbaar grappige talkshowhost en de journalistiek is van ongekend hoog niveau. Ja ook Paxman.
We want our cake and eat it too. Wel het hoogste niveau van de BBC, maar niet de rotzooi. Moeten we daarvoor de inrichting van ons bestel wijzigen? Het BBC-model? Laten we eerst bepalen wat we willen zien op onze publieke zenders, dan kunnen we het daarna we over de logistiek hebben.
Deel dit verhaal