Het geheim van Humberto Tan

TeunColumns & verhalen

Wat is het geheim van Humberto Tan? Voor televisiemakend Nederland, en dus – zo denkt men in Hilversum – voor iedereen, een belangwekkende vraag. Hoe komt het dat deze toch vrij kersverse talkshowhost zulke goede kijkcijfers haalt en nu de koning van de latenachtpraatprogramma’s is?

Ongeveer een week geleden werd over dit raadsel een film van documentairemaakster Eva Jinek uitgezonden, die interessante antwoorden opleverde: Tan is gewoon heel goed en heel aardig. Zoiets. Uit persoonlijke ervaring zou ik hier graag nog één klein dingetje aan toe willen voegen. Een paar dagen geleden zat ik in Humberto’s show, RTL Late Night, om te praten over een boekje dat ik heb geschreven. Als de metafoor van het warme bad nog niet was uitgevonden, dan zou ik reuze blij zijn als ik hem nu zou verzinnen.

De hele Late Night-ervaring was als een warm bad. En niet zo maar een warm bad, maar een Amerikaans kingsize warm bubbelbad met charmante assistentes die de champagne al aanreikten op het moment dat de behoefte in je opkwam, heerlijke zachte handdoeken en fijne dikke badjassen. Ik draaf door. Laat ik het pad van de vergelijking verlaten en beschrijven hoe het ging. Hou hierbij wel de woorden ‘warm’ en ‘Amerikaans’ in het achterhoofd.

Ik kwam aan, een uurtje voor de show. In de Green Room verzamelden de gasten zich voor het programma zou beginnen. Sommigen hadden iemand meegenomen, anderen, zoals ik, waren alleen. Ik voelde mij, sociaal niet de handigste, enigszins onthand, maar dat duurde maar kort. Onmiddellijk kwam een medewerker van het programma belangstellend informeren hoe het ging. Ook vertelde hij waarom hij mijn boekje zo leuk vond. Toen hij even later met een andere gast aan het praten was, kwam er een andere medewerker naar mij toe. Alles om te voorkomen dat ik ongelukkig of gestrest zou raken.

Ook zij kende passages uit mijn boek uit het hoofd. Bij de andere gasten ging het precies zo. Ook aan drankjes ontbrak het mij niet. Bij de schmink stond keihard soul aan. De grimeuse zong vrolijk mee. De stemming zat er goed in. De spanning verdween uit mijn lijf. Toen Humberto Tan daarna vrolijk kwam binnendansen en tegen mij zei dat hij bij het lezen van mijn boek een paar keer hardop had gelachen, was ik klaar voor de show. Ik kon aan tafel, luid toegejuicht door een volkomen opgewarmd publiek.

Je kunt je voornemen om je programma warm gezellig te maken, de sfeer goed te laten zijn, maar bij RTL Late Night blijft het niet alleen bij een voornemen. Er is over nagedacht en er wordt alles aan gedaan. Tot in de puntjes. Op z’n Amerikaans. En dat is toch anders bij andere Nederlandse talkshows, waar je tussen aankomst en optreden meestal – op een inhoudelijk gesprekje met een redacteur na – aan je lot wordt overgelaten. Zo warm en gezellig als bij Tan wordt het dan nooit. En ja, Humberto Tan is inderdaad heel aardig.

Deel dit verhaal