We zitten nu zo’n tweeënhalve week in deze ongezellige toestand. Geen concerten, geen theater, geen sportwedstrijden, niet naar de film, niet naar het museum, niet uit eten en niet naar het café. Naar voor ons: de cultuursnuivers, de sportliefhebbers, de restaurantbezoekers en de kroegtijgers, en nog naarder voor de mensen die dagelijks bezig zijn ons leven mooier, spannender, interessanter en lekkerder te maken.

Dure kaartjes

Ik zou met een goede vriend naar een concert gaan. Dure kaartjes. Het ging dus niet door. Ik vroeg hem of hij het geld zou terugkrijgen: ‘Geen idee, maar als het helpt om de concertzaal overeind te houden, dan mogen ze het van mij houden.’ Een kleine openbaring. Ik had het nog niet zo bekeken, die vriend is van nature iets socialer dan ik, maar hij had wel gelijk. 

Ooit, hoop ik dan toch, mogen we weer naar buiten. Dan zou het fijn zijn als daar ook nog wat te beleven is. Als het cafeetje op de hoek er nog is, het buurtrestaurant, de kleine bakkertjes en slagertjes en de bioscopen en theaters. Het zou me een grauwe boel worden als dat allemaal is verdwenen.

Geld dat je normaal al had uitgegeven

We kunnen van alles doen om dit te voorkomen. Om te beginnen dus door die houding van mijn vriend over te nemen. Heb je een kaartje voor een voorstelling gekocht en kun je er niet heen? Dikke pech, maar claim het geld niet terug. Het is al uitgegeven en je kunt toch niet naar buiten. Zie het als een donatie aan de schouwburg. Kijk thuis naar een concertregistratie of naar de verfilming van Who’s affraid of Virginia Woolf en waan je in het theater. Sterker nog: koop een theaterbon. Hetzelfde geldt voor mensen die een vakantiehuisje in een park hebben geboekt of die het geld voor de kinderopvang willen terugkrijgen. Niet doen! Dat geld had je normaal al uitgeven en je moet toch binnenblijven. 

Vergeet de kleine winkeliers niet

Mijn favoriete cafeetje serveert nu afhaalkoffie. Op mijn boodschappenrondje ga ik er altijd even langs. Misschien dat al die koffies zijn zaak net overeind houden. Mijn buurtrestaurant bezorgt nu, net als veel van zijn collega’s, aan huis. Als je het kunt betalen, laat dan af en toe eten thuisbezorgen. Ook kun je in heel Nederland tegoedbonnen kopen voor restaurants: je betaalt nu en na de coronacrisis ga je er eten. Zo houden die zaken cashflow in deze moeilijke tijden. Mijn boekhandel is gesloten om drukte te vermijden maar bezorgt nu aan huis.

Bestel je boeken sowieso niet klakkeloos bij de grote online-ketens, maar kijk wat je plaatselijke boekwinkel voor je kan doen. Hetzelfde geldt voor de boodschappen. In de supermarkten wordt keihard gewerkt en als je naar de omzet kijkt, gaan de zaken er goed. Dat is reuze fijn, maar vergeet ook de kleine winkeliers niet: de bakkers, de slagers, de vis- en de groenteboeren. Ook zij kleuren de straat.

Op 11 oktober speelt Krystian Zimerman alle concerten van Beethoven in het Concertgebouw. Die vriend en ik hebben kaartjes. Al mijn hoop en verlangen is gericht op dat concert op die datum. Ik bid dat we dan weer naar buiten mogen, dat we samen in een schouwburg mogen zitten en dat het Concertgebouw nog bestaat. Wat zou dat heerlijk zijn.

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant.