Potdikkie, dat interview met Mark Rutte in Metro was wel behoorlijk briljant. Heeft u het gelezen? Of er op zijn minst van gehoord? Kan niet missen. Het was het stuk waarin onze premier de slachtoffers van discriminatie zelf verantwoordelijk verklaarde voor die discriminatie. Discriminatie komt nu eenmaal altijd voor bij tweede en derde (!) generatie allochtonen. Eigen schuld, dikke bult.

Je kunt je afvragen wanneer iemand wél volwaardig Nederlander is. Dat je hier geboren bent is niet voldoende om hier net zoveel kans te maken op een baan als iemand bij wie al eeuwen slechts Neerlands bloed door de aderen vloeit. Of je nu tweede generatie bent of zelfs derde generatie – je ouders hier geboren, (één van) je grootouders niet. Als hij keer op keer wordt afgewezen, is dat toch een beetje de schuld van Mohammed zelf. Daar kan de premier ook niks aan doen. Dan moet Mohammed zich maar beter invechten.

Er komt natuurlijk ook enig geluk bij kijken. Als die gekke buitenlanders in de stamboom aan de moederskant zitten hoef je je toch iets minder hard in te vechten: mijn dochters zijn Van de Keukens, maar als ze naar hun moeder hadden geheten, was het Rey geweest, en naar mijn grootmoeder Gorski. Dat klinkt niet helemaal van vreemde smetten vrij. Dan moet je aan de bak. En het is natuurlijk nog erger als je Marcouch of Gül heet. Dan kun je nog zulke oer-Hollandse moeders opa’s en oma’s hebben, allochtoon blijf je, op zijn minst tot de derde generatie. Beetje dom, Mohammed.

De uitspraken van Rutte waren ongelooflijk slim. De ophef was niet van de lucht. Dezelfde rituele ophef die hier eens in de zoveel weken door het land waait. De ophef die Rutte wilde. Je kunt beter voor vreemdelingenpester worden uitgemaakt dan voor leider van een boevenbende. Weet u het nog? Vóór het interview was er bijna dagelijks een nieuw VVD-schandaal in het nieuws. De partij stommelde van bonnetjesaffaire naar bonnetjesaffaire. De Grote Sjoemelpartij, van Verheijen, Opstelten, Teeven en Van Rey. Toen die malle Schippers daarna met haar complottheorieën nog eens omstandig in een vlek ging wrijven, was het genoeg. De capo di tutti capi moest ingrijpen. Er moest weer eens over iets anders worden gepraat.

In zo’n geval is er gelukkig altijd Mohammed. Die rare Mohammed van wie we eigenlijk allemaal niets moeten hebben, die het er met zijn gekke naam toch een beetje zelf naar heeft gemaakt. En weet je wat, we brengen hem ook nog even in verband met IS, roepen dat hij niet moet radicaliseren en dat hij ook verdomd goed moet weten dat onze joods-christelijke traditie – dat is een traditie hoor! – de scheiding van kerk en staat heeft voortgebracht en ervoor zorgt dat een vrouw in een kort rokje in een volksbuurt mag rondlopen. Dan is het pleit beslecht. De ander is fout. Over de duistere krachten binnen de VVD heeft niemand het meer.