Corona zien als kans. Het is onsmakelijk hoe sommige fanatici deze crisis voor hun karretje spannen. Vooral de zin ‘never waste a good crisis’ kan ik niet meer horen. Hij blijkt het toppunt van opportunisme.

Weinig reden tot vreugde

De coronacijfers zijn in Nederland de laatste tijd iets gunstiger. We zijn op het befaamde ‘hoge plateau’ beland. Er liggen dus nog steeds heel veel mensen in het ziekenhuis, maar niet zoveel dat we in een situatie terecht komen waarin ziekenhuispersoneel pijnlijke en onwenselijke keuzes zal moeten maken.

In abstracto kun je optimistisch worden van deze cijfers – wie weet kunnen we over enkele weken of maanden weer gewoon naar buiten, misschien zelfs naar het café! – maar als je naar de menselijke werkelijkheid achter de getallen kijkt, is er weinig reden voor vreugde.

In verpleeghuizen raken bewoners massaal besmet. Nog dagelijks worden mensen in doodsangst in het ziekenhuis opgenomen, begeleid door verpleegkundigen en artsen met enge maskers en pakken, nog dagelijks moeten mensen naar de ic om daar in coma op hun buik aan een beademingsapparaat te liggen en nog dagelijks sterven mensen zonder dat ze afscheid van hun naasten kunnen nemen.

Tel daarbij de zorgen op van de vele zzp’ers, ondernemers, boeren, podiumkunstenaars en al die anderen die nu geen werk hebben en niet weten of ze straks weer geld gaan verdienen, en je weet dat dat deze crisis ernstig en triest is. 

Coronacrisis als ‘kans’

En dan zijn er dus van die types die het lef hebben om, terwijl geliefden sterven en anderen aan de beademing liggen, deze ongekende ramp ‘een kans’ te noemen. Een kans, verdomme! Zo’n trendwatcher als Lidewij Edelkoort vanuit een luxe hotel in Zuid-Afrika: ‘We zien dat al die dingen die we niet meer doen vanwege het virus, de dingen waren die we niet meer moesten doen: al dat reizen, al dat werken, al dat mailen, al die extra’s. En dat betekent dat we de unieke kans hebben om te zeggen: ”laten we het anders doen”.’ Goed gezegd hoor, vanuit Zuid-Afrika. Zelf had ik het nog niet zo bekeken, maar verdomd: al die zieke en stervende mensen bieden een unieke kans om het anders te doen. Leuk! Minder mailen!

De eigen agenda

Een groep wetenschappers, voornamelijk sociologen en milieuwetenschappers, pleit voor verregaande hervormingen om Nederland radicaal eerlijker en duurzamer te maken. Heus, niks tegen duurzamer en eerlijker, maar de manier waarop ook hier weer de good crisis wordt gebruikt om de eigen stokpaardjes, met een vleugje ‘dat zei ik toch’ te berijden is smakeloos.

Voor de vorm wordt er nog even steun betuigd aan de medewerkers in de zorg: ‘De strijd om de enorme persoonlijke en maatschappelijke verliezen te beperken verdient onze waardering en steun.’ Maar onmiddellijk wordt al de eigen agenda er doorheen geduwd: ‘Tegelijkertijd is het van belang om deze pandemie in een historische context te plaatsen.’ Handig geformuleerd. Daarna volgt het betoog voor radicale verandering.

Bah

Tenslotte de religie. Bij de EO hoopt ene David Boogerd dat deze crisis voor meer gelovigen zal zorgen: ‘Zou het kunnen dat de coronacrisis óók een reset is van de secularisatie, de leegloop van de kerken?’ Hij vervolgt hoopvol: ‘De geschiedenis laat vaker zien dat mensen door natuurgeweld en plagen de blik omhoog wenden.’ Je zou er maar blij van worden. Bah.

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant.