Daar sta je dan met je goeie gedrag. Je pakt regelmatig de trein, eet geen of weinig vlees, recyclet en hebt een paar zonnepanelen op het dak en dan krijg je zomaar een dikke middelvinger van luchtvaartmaatschappij Lufthansa. Dit bedrijf wil 18.000(!) vluchten zonder passagiers gaan uitvoeren, omdat het bang is anders start- en landingsrechten op bepaalde vliegvelden te verliezen.

Stel je even voor: 18.000 keer de kisten voltanken, laten opstijgen, rondjes vliegen, nog wat brandstof lozen en weer landen. Zonder mensen aan boord. Omdat ze anders hun plekje op de luchthaven kwijtraken. Dat dit financieel uit kan, is sowieso al idioot. Maar wat het aan zinloos brandstofgebruik en CO2-uitstoot betekent, terwijl we nu toch eindelijk de wereld groener gingen maken, is nauwelijks te bevatten. Pervers.

‘Er zit nog geld in het potje’

Deze waanzin doet mij denken aan het fenomeen van de potjes die op moeten. Ik maakte er kennis mee, toen ik, vele jaren geleden, bij de omroep aan de slag ging. Tegen december begon de producer van het programma waar ik werkte bij de buitenlandverslaggevers te informeren wie er nog een leuk reisje wilde maken: ‘Er zit namelijk nog geld in het potje en dat moet op. Anders krijgen we volgend jaar minder.’ De reporters waren blij. Dat potje, daar hadden ze recht op.

Niemand die bedacht dat het voor de omroep en de samenleving beter was het overtollige geld terug te geven, zodat daar andere goeie dingen mee gemaakt konden worden. Het algemeen belang ging niet verder dan het eigen programma. Omdat waarschijnlijk alle producers van alle programma’s zo dachten, werd er structureel veel te veel geld uitgegeven. Niet veel later werd er fors op de omroep bezuinigd en was het uit met deze potjesaanpak.

Lufthansa kiest duidelijk voor Het Kwaad

Sinds Sartre weten we dat ieder mens (en iedere organisatie) verantwoordelijk is voor de eigen daden. Ook onder beroerde omstandigheden heb je keuzes. En Lufthansa kiest duidelijk voor Het Kwaad. Maar die omstandigheden zijn wel beroerd. Om concurrentie (het kapitalistische panacee dat wel vaker tot nare uitwassen leidt) aan te wakkeren, moesten maatschappijen in normale tijden minimaal 80 procent van hun slots gebruiken om die ook volgend jaar te kunnen behouden.

Haalde je dat niet, dan kon een andere luchtvaartmaatschappij het slot overnemen. Ook toen konden spookvluchten soelaas bieden om de norm te halen, dus de concurrentiebevordering stelt weinig voor. In coronatijd heeft de Europese Commissie die norm eerst verlaagd naar 50 procent en onlangs weer verhoogd naar 64 procent .

De Europese Commissie, u weet wel, van de Green Deal, die ‘de CO2-uitstoot in 2030 met 55 procent wil terugbrengen ten opzichte van 1990 en van Europa in 2050 het eerste klimaatneutrale continent wil maken: de Europese Unie dient dan niet meer bij te dragen aan de opwarming van de aarde door de uitstoot van broeikasgassen’.

Hoe kunnen we deze ambitie serieus nemen als de Europese Commissie het, onder het mom van concurrentie, niet alleen toestaat, maar zelfs stimuleert dat vliegtuigen zonder passagiers opstijgen? Moeten we de concurrentie om het goedkoopste vliegticket überhaupt nog wel aanmoedigen, als we zulke ambitieuze klimaatdoelen willen halen? Het wordt tijd dat Frans Timmermans een einde aan deze waanzin maakt.

Afbeelding: Pit Karges via Pixabay