Het geheim van Humberto Tan

TeunColumns & verhalen

Wat is het geheim van Humberto Tan? Voor televisiemakend Nederland, en dus – zo denkt men in Hilversum – voor iedereen, een belangwekkende vraag. Hoe komt het dat deze toch vrij kersverse talkshowhost zulke goede kijkcijfers haalt en nu de koning van de latenachtpraatprogramma’s is?

Een goed format is goud waard

TeunColumns & verhalen

Of het nu om kranten, bladen, radio- of televisieprogramma’s gaat, in alle media wordt er lustig op los geformatteerd. Programma’s, artikelen en zelfs hele tijdschriften voldoen aan een vaste stramien: openen met een licht verteerbaar onderwerp waar ook een beetje om gelachen kan worden, dan iets serieuzers en zwaarders, daarna snel naar de muziek om de luisteraar niet te veel de stuipen op het lijf te jagen (een gemakkelijk in het gehoor liggend hitje uit de jaren ’80 dus) en daarna een vrolijk sportblokje.

De omroepen verdwijnen

TeunColumns & verhalen

Mijn mediajaar begon met de Nieuwjaarsborrel van de VPRO, vanwege de vele ontslagen in een veel kleiner etablissement dan voorgaande jaren. Die borrels daar sleur je je heen om je gezicht te laten zien, de speech van de directeur aan te horen en na twee biertjes weer te vertrekken. En zo ging het.

Maar deze keer was de Nieuwjaarstoespraak van directeur Lennart van der Meulen een tikkeltje pikanter dan gebruikelijk. De VPRO had van de directie van de NPO (het overkoepelende bestuur van de Nederlandse publieke omroep) een dreigende brief gekregen waarin ze, met een dwangsom, werd gesommeerd onmiddellijk te stoppen met de korte filmpjes op het internet waarin bekende VPRO presentatoren een boek, film of televisieprogramma aanprijzen.

‘Dat Utopia wordt niks.’

TeunColumns & verhalen

‘Dat Utopia wordt niks.’ Zo maar één van de meningen die naar voren kwamen uit mijn vox pop over de commerciële omroep van Sanoma en John de Mol. Juist voor deze volkszender leek mij dit journalistieke middel – wat vindt de man in de straat? – uiterst geschikt.

De populus bestond maar uit één man: mijn kapper, wat enorme voordelen biedt. De volksmening die je uit zo’n onderzoek kunt destilleren, is eenduidig en het scheelt enorm veel tijd: één gesprekje gaat nu eenmaal sneller dan tien. Bovendien hoef je niet te dubben over de selectie van de gesprekken om de vooraf gewenste mening in het uiteindelijke verhaal te laten overheersen, ( om geloofwaardig over te komen kiest men in de regel voor een verhouding van vier welgevallige tegenover één ongewenste opinie). Er is immers maar één mening.

Het BBC-model

TeunColumns & verhalen

De afgelopen week was ik vanwege schoonfamilieomstandigheden- kerst- in Engeland. Normaal ga ik daar slechts heen om cadeautjes te geven en te ontvangen, een gek hoedje op te zetten en kalkoen met erwtjes en in honing gekaramelliseerde wortel te eten, maar deze keer had ik- inmiddels mediacolumnist- een missie. Zoals u wellicht weet is Engeland het land van de BBC. En van het BBC-model.

De schijn van een echt gesprek

TeunColumns & verhalen

‘Ik neem even de vragen met jullie door.’ Het meisje van de talkshowredactie, laten wij haar Simone noemen, ging behoedzaam het lijstje door: ‘En daarna zal Koos jullie vragen of de lobby niet veel te veel macht heeft in Brussel.’ Simone luisterde aandachtig naar de antwoorden die wij straks in de uitzending zouden geven en vergeleek ze met wat zijzelf had opgeschreven. Voor we de make- up ingingen, gaf ze ons nog een waarschuwing mee: ‘Als Koos echt enthousiast wordt, wijkt hij wel eens van het vragenlijstje af. Dan kan hij zomaar iets anders vragen. Ik hoop dat jullie dat niet erg vinden?’ Wij vonden het niet erg.

Waartoe dient omroep WNL?

TeunColumns & verhalen

Van alle overbodige omroepen is WNL wel de alleroverbodigste. Goed, zegt u, en de Tros dan? Die is inderdaad ook overbodig. Maar de Tros gaat fuseren met de Avro en houdt dus min of meer op te bestaan. Bovendien zit WNL pas sinds 2010 in het publieke bestel. Die omroep is dus toegelaten omdat het in een leemte moest voorzien. Maar welke? Het is mij onduidelijk.