Het zorgbaantje van Samsom

TeunColumns & verhalen

Je zou Diederik Samsom maar zijn. Wat een hondenbaan heeft die. Terwijl het toch zo lekker begon. Nadat hij zijn doorzichtige dunne haren had laten kortscheren, zich een strak pak met das had laten aanmeten, tussendoor nog even kon schitteren als kerngeleerde tijdens de Fukushimaramp, pronkte met zijn bijbaantje als straatcoach en zijn drammerige maniertjes ergens heel diep in een la had gestopt, was hij bijna de minister-president van Nederland geworden. In de campagne had hij zich waarlijk premierabel getoond. Vooral dat hij weigerde harde beloftes te doen, we leven nu eenmaal in een coalitieland, maakte indruk. Dat hebben we geweten.