Uw Huispopulist heeft vandaag last van een goed humeur. Hij heeft even geen zin in piekeren, somberen en het affakkelen van anderen. Om aan de wereld te laten zien dat het leed dat hij als een moderne Atlas op zijn schouders draagt echt heel zwaar is. Dat ostentatief masochistische. Dat superieure, dat triomfantelijke waarmee hij de zware last aan de omstanders laat zien: ‘Kijk eens mensen, dit draag ik allemaal voor u. Ziet u wel hoe erg het allemaal is? Doe er iets aan!’
IJdelheid
Hij weet dat de krant hem heeft aangesteld om de Sombere Boodschap te brengen. Om pluchegeile machthebbers en zwatelende marketingzwendelaars aan te pakken. Om te beoordelen wie het volk dient en wie niet. Uit plichtsbesef dendert uw Huispopulist almaar door: een veeg uit de pan hier en nog een veeg daar. Elke week weer nieuwe vegen uit nieuwe anti-aanbakpannen met pfas. De Verantwoordelijken die geen verantwoordelijkheid nemen verdienen het.
Soms wordt hij er doodmoe van. Vooral van zichzelf. Is het niet allemaal ijdelheid? Doen al die mensen die het verkeerd doen niet ook hun best? (Antwoord: nee, lang niet allemaal.) Kan het niet een tikkeltje vrolijker? Vaak niet. De macht en de machtigen hebben tegenmacht nodig, zeker als de machtigen zelf dat modewoord zo vaak in de mond nemen. De repressieve tolerantie is nooit weggeweest. Historicus Mark regeert nog steeds dankzij Marcuse en Machiavelli. Het volk zucht onder de drie M’en. Maar juist dit soort opmerkingen was vandaag niet de bedoeling.
Vrijheid
Nederland kon weer naar de winkels zonder mondkapjes, de terrassen zaten gezellig vol en de jeugd (en de ouderen natuurlijk) konden uit tot in de kleine uurtjes. Mensen dansten, werden dronken, gebruikten drugs en zoenden andere mensen. Het leven nam het over van de dreiging, de angst en de depressie. Een vriendin van uw Huispopulist nam een nachtelijke taxi van Amsterdam naar Rotterdam, na een beschonken onderhandeling met de chauffeur over de prijs. Een schrijver twitterde dat zij in een café lang moest wachten tot de wc vrijkwam: ‘Moest je kotsen? Nee kolven.’
Dit is toch heerlijk? Dan is Nederland toch echt even een waanzinnig gaaf land? Die vrijheid, die terecht meer dan een jaar de vriezer in moest, is in één nacht weer ontdooid. Laten we hopen dat al die scholieren en studenten die zoveel hebben opgegeven voor hun ouders en grootouders, de komende jaren alsnog van een onvergetelijke onbekommerde jeugd kunnen genieten. Dat zij zonder al te veel (psychisch) letsel uit deze periode komen. Zij verdienen het meer dan wie ook.
Maak een coalitie!
Soms moet je even vieren wat je hebt. Hoe mooi het is, maar ook hoe kwetsbaar. Knuffel elkaar nu het weer kan en nu het nog kan. Voor je het weet is alles weer weg. Er hangt iets moois in de lucht. Uw Huispopulist weet dat en u weet dat ook. Nu, excuses, maar helemaal zonder sneer naar de politiek lukt het niet, het zootje onderhandelaars in Den Haag nog: het is te kinderachtig voor woorden dat Pietje niet met Marietje wil en Marietje niet met Grietje. Voel de sfeer in het land, spring met elkaar in bed en maak een coalitie. One love!
Deze column verscheen eerder in de Volkskrant. Deel dit verhaal