Beste arme drommels,

Het is vervelend om te zeggen, maar Nederland moet jullie niet meer. Jullie zijn niet zoals wij: mooi, rijk en geslaagd in het leven. Stel je eens voor: je hebt een plaatsje bemachtigd in een super hot restaurant waar je alleen maar met veel geluk of de juiste connecties binnenkomt. Je hebt een tafeltje aan het raam en dan staat er vanaf buiten iemand als jullie je aan te gapen. Hij kijkt je hongerig aan en begint misschien wel te schreeuwen. Dat hij ook wijn en kreeft wil. Of alleen maar een stukje brood. Zo onbeschaafd. Dat ontneemt je meteen de eetlust.

Kun je je voorstellen hoe onprettig dat is? Waarschijnlijk niet, haha. Maar toch. Wij willen met onze privileges, die we toch verdomme ook met onze eigen handen hebben opgebouwd, niet worden geconfronteerd met de misère van anderen. Als jullie in onze designerschoenen hadden gestaan, wat had gekund als je beter je best had gedaan, dan hadden jullie al die minderbedeelden ook liever niet gezien.

Wij zijn winnaars

Ooit waren we nog geitenwollensokkenboomknuffelaars. We gingen prat op ons sociale vangnet, pleitten voor internationale solidariteit en ontwikkelingssamenwerking en zwaaiden weleens met een irritant vingertje als andere landen zich niet aan onze hoge standaarden hielden. Die tijden zijn gelukkig voorbij. Neem het WK in Qatar. Dat daar bij de bouw van de stadions duizenden doden zijn gevallen, kan ons niks schelen. We gaan er gewoon heen. The show must go on, hè. Vlak voor een kwalificatiewedstrijd tegen Noorwegen ontvouwden de Noren een spandoek om aandacht te vragen voor de mensenrechtensituatie in de golfstaat. Wij deden niks. Onze jongens moesten zich zo vlak voor de wedstrijd niet laten afleiden.

Kunst vonden we ooit ook best belangrijk. Aandacht voor cultuur was een teken van beschaving. Nu niet meer. Die arme sloebers met hun hobby’s hadden maar een vak moeten leren. Dan autoracen! Dát vinden we leuk. Lekker scheuren en ook nog eens bubbels drinken met prinsen, huisjesmelkers en captains of industry. Ons soort mensen. We spuiten zelfs zomaar hele flessen champagne leeg. Zo in de lucht. Zo duur, daar kunnen jullie je nog niet eens een paar druppels van veroorloven. Lachen, man. Wij zijn winnaars.

We geven niks om jullie

Sommige van jullie losers, excusez le mot, zijn slachtoffers van de toeslagenaffaire. Veel van die slachtoffers hebben geen gewone Hollandse naam, maar een vreemde buitenlandse. Die moeten wij hier in Nederland al helemaal niet. Onze overheidsdiensten hebben hen zozeer gewantrouwd en gediscrimineerd dat ze eraan kapot zijn gegaan. Geruïneerd, alles kwijt. Vinden wij helemaal niet erg. De partij die haar leider hierom de laan uitstuurde, de PvdA, verloor de verkiezingen. De partijen uit de regering (die vlak voor de verkiezingen pro forma haar ontslag aanbood) wonnen. Ze regeren nog altijd demissionair. In een ingezonden brief legde iemand uit waarom hij op de VVD stemde. Hij had een koophuis en nooit een probleem gehad met overheidsinstanties. Dit zijn wij.

Dertigers die nog bij hun ouders wonen, flexwerkers die nauwelijks kunnen rondkomen van drie baantjes, en Afghanen en Nederlanders die Afghanistan uit willen, we geven niks om jullie. Ons gaat het goed. Als de economie stijgt, profiteren jullie daar niet van, maar wij wel. Daar zorgt onze leider wel voor. Wij stemmen Mark Rutte.