Je zou Diederik Samsom maar zijn. Wat een hondenbaan heeft die. Terwijl het toch zo lekker begon. Nadat hij zijn doorzichtige dunne haren had laten kortscheren, zich een strak pak met das had laten aanmeten, tussendoor nog even kon schitteren als kerngeleerde tijdens de Fukushimaramp, pronkte met zijn bijbaantje als straatcoach en zijn drammerige maniertjes ergens heel diep in een la had gestopt, was hij bijna de minister-president van Nederland geworden. In de campagne had hij zich waarlijk premierabel getoond. Vooral dat hij weigerde harde beloftes te doen, we leven nu eenmaal in een coalitieland, maakte indruk. Dat hebben we geweten.
Ik ben journalist, geen geestelijk werker
In één van mijn allereerste interviews maakte ik het meisje met wie ik sprak aan het huilen. Althans dat vermoedde ik. Nadat het gesprek was afgelopen verdween ze naar de wc en kwam na een – flink – poosje met rooddoorlopen ogen terug. Bevangen door een vreemd soort interviewmachismo was ik best tevreden over dit resultaat – dat is mij nu ook al gelukt! – en hoewel dat natuurlijk kinderachtig en laakbaar is, gaat het daar hier eigenlijk niet over.
Teun bij Jinek – Nederland een bananenrepubliek?
Vrijdagavond laat zat Teun bij Jinek op de bank om te praten over zijn nieuwe onderzoeksjournalistieke programma De Monitor.
Radio1 en het platte geld
‘Hebt u managementboeken nodig en wilt u ze snel in huis hebben?’ Als ik die tekst uit mijn radio hoor komen, begin ik meteen ‘Nee!’ en nog eens ‘Nee!’ te schreeuwen. Ik heb die boeken niet nodig! Dus hoef ik ze ook niet snel in huis te hebben; dat snap je toch wel?!
De Anton Pieckisering van Amsterdam
Het is misschien niet helemaal ‘comme il faut’, maar wethouder Strikt houdt van Anton Pieck. Hij heeft een paar reproducties die hij het liefst in zijn werkkamer aan de Amstel zou willen ophangen, maar uit angst voor hoongelach van zijn bezoekers ziet hij daarvan af. Zijn artistieke voorkeur heeft hem al eerder vervelende reacties opgeleverd. Strikt mag dan overkomen als een man met gezag, hij is toch gevoelig voor de mening van anderen.
Het stompzinnig positieve taalgebruik van de NS
Het is niet alleen het jaargetijde van duisternis, nattigheid, kou en wind – in deze dagen dank ik God op mijn blote knietjes dat ik niet op IJburg of in Rotterdam woon waar het altijd méér waait – maar ook van de NS. De vertragingen komen weer lekker op stoom en daarmee de grappen en het geklaag. Kom als treinreiziger ergens te laat en de eerste snedige blaadjes-op-de-railsopmerking valt je al bij binnenkomst ten deel.
Jan Tromp
Bekommert u zich om uw medemens? Biedt u een schouder aan hen die het moeilijk hebben en slaat u wel een arm om een medemens in nood? Heeft u een hart ? Als dat zo is, stort dan alle liefde die u in u heeft uit over een man die het nu hard nodig heeft.
Miezerige, racistische mannetjes
15 november is de dag van De Foto. De foto van de donkere spelers van het Nederlands elftal, die zieke lui smerige reacties ontlokte. Een dag waarop de ergste haters hun racisme botvierden op een paar jongens die over de hele wereld de Nederlandse eer in oranje shirts verdedigen.
Wanneer komt onze Energiewende?
Groene zeep! Ik weet niet of u het heeft vernomen, maar het heil van onze natie is de komende jaren in de glibberige handen van groene zeep. Het goedje moet ervoor zorgen dat wij nog een tijdje ons eigen gas uit de bodem kunnen pompen en dus niet helemaal zijn overgeleverd aan de grillen van Arabische oliesjeiks en Russische gasoligarchen.