Dat ons fruit door de Russen wordt geboycot is natuurlijk vervelend.
Moestuinterreur
oor de verschrikkelijke gebeurtenissen op mijn volkstuin begrijp ik opeens ik wat terreur is. Hoe het werkt als iemand angst probeert te zaaien, mensen de … Lees verder
Ronald Waterreus
Niet meteen weglopen, dit stuk gaat over Ronald Waterreus.
De oersaaie oud-keeper en sportcommentator die in het praatpanel van Jack van Gelder obligate voetbalmeningen brabbelt die je binnen een seconde nadat ze zijn uitgesproken al weer bent vergeten (ik kan alles over hem schrijven, want Ronald leest nooit iets wat over hem wordt gezegd), liep zondag opeens leeg.
Reclame en kinderen
Over de scheiding tussen kerk en staat wordt afdoende geschreven. In het columnistenhandboek staat die als verplicht onderwerp vlak boven de bonuscultuur in het bankwezen en onder de PvdA (in al haar facetten).
Duits voetbal biedt troost
Lunteren 1982. In een grote tent van het Leger des Heils kinderkamp (dat leg ik u een andere keer nog wel eens uit) kijk ik met een stuk of vijftig andere tien- en elfjarige kinderen naar de WK-finale Italië-Duitsland. Italië wint met Paolo Rossi als topscorer en Duitsland gaat smadelijk ten onder. De tent ontploft.
Telefoondief
ie Jorge (of Pepe, of Miguel) is mij er eentje. Guitig kijkt hij in de camera, terwijl hij in zijn handen een allerschattigst klein katje … Lees verder
Fietsstad
msterdam is een fietsstad. Het nieuwe college zou dit moeten erkennen. Uiteraard zou het met GroenLinks erbij makkelijker zijn de prominente rol van het rijwiel … Lees verder
Sociaal leenstelsel
Allereerst: hulde voor de bedenker van de term sociaal leenstelsel. Een leenstelsel op zich moge dan een wangedrocht zijn, tegen een leenstelsel dat sociaal is, kun je met goed fatsoen geen bezwaar hebben.
Europese Verkiezingen
Bent u ook zo blij dat de campagne voor de Europese verkiezingen voorbij is? Of had u niet eens in de gaten dat die begonnen was? Ik kan het u nauwelijks kwalijk nemen. Want wat was het een lamlendige toestand.
Sinds onze politici de straat op moesten om kiezers te winnen voor het referendum over de Europese grondwet (Gerrit Zalm: ‘Ik ga niet folderen, hoor!’), heb ik niet meer zo weinig animo bij onze politici gezien om hun boodschap uit te dragen. Ze reisden wel het land door en lieten zich af een toe met een lachende baby (Wilders) of huilende (Rutte) op de foto zetten, maar tot een wervende tekst over de aanstaande verkiezingen en de rol van de eigen partij daarin, kwam het nauwelijks.