De bediening van het koffiezaakje bij mij in de buurt is sinds enige tijd in handen van een Brit. Hij kijkt verstoord op als ik een ‘koffie verkeerd’ bestel, of als ik om ‘de rekening’ vraag. Hij vindt het vervelend als ik hem niet in zijn moerstaal aanspreek. Hij is tenslotte de koning van het café, ik ben maar een nederige klant die zich moet neerleggen bij zijn nukken en grillen. Andere klanten passen zich makkelijker aan. Het is: ‘the receipt, please’ voor en ‘have a great day!’ na. Ze voelen zich waarschijnlijk heel grootsteeds.

Weg-met-ons-mentaliteit

Mijn vrouw komt uit Engeland. Toen ik haar 18 jaar geleden leerde kennen, woonde ze hier al een poos . Toch sprak ze onze taal nauwelijks. Ze werkte bij een internationale organisatie en in het dagelijks leven – op straat, in winkels en cafés – werd ze ook niet echt gestimuleerd Nederlands te spreken. Ze hoefde maar drie woorden in onze taal te spreken of haar gesprekspartner hoorde aan haar schattige accent hoe laat het was. Steevast kreeg ze antwoord in het Engels. Of dit nu voorkomt uit een poging behulpzaam te zijn, of uit een behoefte te pronken met de eigen talenknobbel, als je de taal wilt leren en wilt opgaan in onze samenleving, dan helpt het niet. Ook voor luie Britten komt deze weg-met-ons-mentaliteit reuze goed uit. Daarom een kleine tip tussendoor: als iemand u in (gebrekkig) Nederlands aanspreekt, praat dan ook Nederlands terug.

Sinds de avond van onze kennismaking spreek ik Nederlands met mijn (inmiddels) vrouw. Ze besloot ook op straat bij Engelse antwoorden stug vol te houden in het Nederlands. Inmiddels spreekt ze de taal zo goed dat ze, ondanks haar gelukkig nog steeds schattige accent, nog maar zelden in de taal van haar geboorteland wordt beantwoord. Je moet je een beetje invechten in onze samenleving, maar dan heb je ook wat. Mijn vrouw is inmiddels Nederlander, maar dat is een ander verhaal.

Ice cupboard?

Wij denken dat Engels essentieel is om de de boot niet te missen. Op veel scholen geven ze daarom tegenwoordig tweetalig onderwijs. Middelbare scholieren krijgen geschiedenis en en aardrijkskunde in het Engels. Spreken die leraren die talen wel voldoende? Laatst hoorde ik van een basisschool waar kinderen Engelse les kregen. Je moet er vroeg bij zijn, hè. Op het bord stond het woord ‘ice cupboard’ naast ‘ijskast ‘ Bleek de juf voor haar lessen een vertaalprogramma te gebruiken. Beter geen les dan slecht les.

‘Utrecht Science Park’

De Utrechtse universiteitswijk De uithof gaat voortaan Utrecht Science Park heten. Onder andere omdat Danone, dat daar ook is gevestigd, de oude naam ‘niet meer van deze tijd’ vindt. Science Park zou beter zijn voor ‘de internationale uitstraling en lobbykracht’. Citymarketeer Martin Boisenlegt wikt en weegt in het AD: ‘De naam De Uithof is een unique selling point. Daar kun je je echt mee onderscheiden.’ Maar: ‘Het Utrecht Science Park straalt ook internationale ambitie uit. Daar hou ik wel van.’ Aan citymarketeers heb je niets.

Als iets goed is, is het goed en als het slecht is is het slecht. Een Engelse naam verandert daar niks aan. De naamsverandering kost vier ton. Klein denken verpakt in dure woorden.

Ja mensen, in Meppel kan het nog gewoon I am Eppel. Eppel? Ja Eppel. https://t.co/suRz5PZZFs

— Teun van de Keuken (@Teunvandekeuken) 10 november 2018

Afbeelding: wouterdevries079 via Pixabay

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant.