Er zijn weinig dingen verslavender dan voetbal. Het is moeilijk om van voetbal af te komen als je er eenmaal aan verslingerd bent geraakt. Ik weet nog hoe keeper Piet Schrijvers, toen spelend voor PEC Zwolle, in de Meer de geblesseerde Ajax-speler Jesper Olsen in zijn armen het veld afdroeg. En hoe Van Basten en kornuiten Feyenoords kampioenselftal van Cruijff en Gullit met 8-2 versloegen. De Champions League-overwinning van Ajax in 1995 en de Europese titel van Oranje in 1988 behoren tot de gelukkigste momenten uit mijn leven. Triest misschien, maar wel waar.

Net als in 1988 juichend de straat op

Terwijl mijn club het voor het eerst in jaren weer beroerd doet, is de sfeer rond het Nederlands elftal behoorlijk positief. Van Gaal lijkt de juiste spelers op de juiste plek te zetten en hun bovendien het geloof mee te geven dat hét zomaar zou kunnen gebeuren: wereldkampioen worden!

Natuurlijk hebben andere landen meer potentie, zoals dat in voetbaljargon heet, maar met de hand van de meester en de juiste opstelling en instelling valt een wondertje niet uit te sluiten. Een wondertje waar ik mijn hele leven al naar heb verlangd. Net als in 1988 juichend de straat op omdat we de beste zijn, niet alleen van Europa deze keer, maar van de hele wereld: dat zou heerlijk zijn.

De enige reden is corruptie

Alleen deze keer even niet. Dit hele WK is een farce. Een schande. In de zomer, wanneer WK’s altijd worden gehouden, is het in Qatar te warm om te voetballen. Normaal zou je zo’n land dan meteen van de kandidatenlijst schrappen, maar wat hebben ze nu gedaan? Het toernooi naar de winter verplaatst. Naar verluidt komt er airconditioning in de stadions, omdat het er ook in de winter nog steeds warm is. Lekker duurzaam.

Vanwege het wintertoernooi moeten alle voetbalcompetities midden in het seizoen een enorme pauze inlassen. Waarom? Omdat Qatar een land is met een rijke voetbalcultuur? Totaal niet. In de stadions zitten vaak niet meer dan drieënhalve oliesjeik en een paardenkop. De enige reden is corruptie. Voetbalbonzen kregen dikke enveloppen om voor Qatar te stemmen. Velen van hen zijn tot celstraffen veroordeeld.

Moderne slavernij

En dat is nog niet eens het ergste. In Qatar worden de mensenrechten systematisch geschonden. Om de stadions te bouwen, is gebruikgemaakt van moderne slavernij: rechteloze arbeidsmigranten moesten hun paspoort inleveren zodra ze het land binnenkwamen en werkten vaak lange dagen in de brandende hitte met nauwelijks iets te drinken en te eten. Ze kregen heel weinig betaald. Naar schatting zijn er duizenden doden gevallen. De financiële compensatie van de nabestaanden is nog steeds niet van de grond gekomen, onder andere doordat de FIFA beweert dat er maar drie arbeiders zijn overleden.

Alles aan dit WK is diep triest. Hoe spijtig dat we juist nu de beste trainer en de juiste spelers hebben om een gooi naar de titel te doen. Wat een beroerde timing. Stel je voor dat je een ereronde moet houden in een stadion waar het bloed van de bouwers nog niet is opgedroogd? Vinden we het leven van deze mensen zo weinig waard, dat we dit soort feestjes koste wat kost laten doorgaan? Polonaise op de begrafenis, daar moet je toch niet aan denken. Ik mag dan verslaafd zijn, naar dit WK kan ik niet kijken.

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant