Geert Wilders stapte onlangs met veel misbaar uit de coalitie-onderhandelingen. De volgende dag zat hij er weer. Caroline van der Plas, die alles toejuicht wat de leider en enig lid van de PVV vindt, sprak vol begrip over de potsierlijke actie. Ze begreep hem ‘heel goed’, want ‘asiel is heel belangrijk voor de PVV’.

Migratie

Lazen we deze treurige Haagse arena even verlaten en kijken naar de zaak waarover het hier gaat: migratie. De onderhandelende partijen willen een deel van de buitenlanders die hier willen komen werken en wonen tegenhouden en terugsturen. Het achterliggende idee is dat wij in onze polder op eigen kracht door ons extreem vernuft, handigheid en ijver een paradijsje hebben opgebouwd en dat er nu profiteurs van buiten, die nooit iets aan onze welvaart hebben bijgedragen, een graantje komen meepikken.

Klopt dat wel? Dat onze voorouders een schier onbewoonbare drassige delta wisten in te polderen, was inderdaad knap. Maar onze welvaart komt ook door roof, moord, het verwoesten van natuurgebieden om plantages aan te leggen en het weghalen van mensen van hun geboortegrond om ze als slaven over de wereld te verspreiden. Zonder het koloniale systeem waarmee landen ver weg werden ingezet voor ons gerief, zouden we nooit zo rijk zijn geworden.

Aandeelhouders tevreden houden

Hoewel dat systeem formeel niet meer bestaat, opereren veel bedrijven in het rijke Westen nog steeds zo. In het zakenblad Sprout las ik dat de baas van Unilever, Hein Schumacher, de ideologische veren van voorganger Paul Polman heeft afgeschud. Schumacher gaat zich vooral inspannen om de aandeelhouders tevreden te houden, aldus het artikel.

‘Dat betekent onder andere dat duurzaamheidsplannen op een laag pitje komen te staan: de ambitie om alle verpakkingen van herbruikbaar, recyclebaar of composteerbaar plastic te maken wordt jaren verschoven en wordt er minder vaart gemaakt met het betalen van een leefbaar loon voor medewerkers van leveranciers.’ Ook op het gebied van natuurbescherming heeft Unilever zijn doelstellingen afgezwakt. Schumacher zegt zelf dat hij ‘niet gaat roepen dat we de wereld redden’.

Eerlijk produceren

Maar niemand vraagt hem de wereld te redden. Het zou al mooi zijn als hij eerlijk zou produceren. Dus niet afval creëren en daar de (meestal arme) landen voor op laten draaien. Niet verpakkingen maken van nieuw plastic uit verse aardolie, maar duurzamere alternatieven kiezen. En vooral ook niet werknemers uitbuiten.

De opmerking over het leefbaar loon is ronduit schandalig. De topman van Unilever vindt het doodnormaal dat hij zijn werknemers in ontwikkelingslanden niet voldoende kan betalen om van te kunnen leven. Wat voor werkgever ben je dan? Dat zou toch het minimum moeten zijn? Voor onze werknemers hier zouden we dit niet accepteren, maar voor mensen die aan de andere kant van de wereld voor ons werken, vinden we het kennelijk acceptabel.

De wereld eerlijker maken

Als wij onze rijkdom bouwen op het uitbuiten van mensen elders, dan moeten we niet gek staan kijken als deze zogenaamde ‘gelukszoekers’ op een gegeven moment hier hun deel komen opeisen. Het wordt tijd dat ze in Den Haag stoppen met het praten over het tegenhouden van de migrantenstromen en gaan nadenken hoe ze de wereld eerlijker kunnen maken. Alleen zo zullen meer mensen thuisblijven in plaats van te kiezen voor een gevaarlijke tocht op gammele bootjes.

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant

Afbeelding: Tumisu via Pixabay