Geachte heer Rutte,

Het is best knap dat u een paar weken geleden de langstzittende premier van Nederland bent geworden. We weten allemaal hoe graag u het wilde. Elke dag waarop u dichter bij het record van Lubbers kwam, zette u een streepje in uw kalender.

Maar waarom eigenlijk? Wat heeft u al die jaren gedaan? Heeft u het land beter, mooier en liever gemaakt? Heeft u er in die ruim 4.300 dagen voor gezorgd dat ons land klaar is voor de toekomst? Heeft u structurele problemen aangepakt? Nee, nee en nee.

Verzwegen en vergeten

U heeft er werkelijk alles aan gedaan om uw record te halen. Zo heeft u iedereen medeplichtig gemaakt aan uw beleid door verbondjes te sluiten met politici van links tot uiterst rechts, u heeft klusjes die politiek schade konden opleveren overgelaten aan collega’s, die dan ook één voor één de arena hebben verlaten. U heeft gelachen tot u pijn in de kaken kreeg.

God, wat was u altijd vriendelijk en lekker gewoon, met uw fiets en dat appeltje. En, o ja, u heeft ook geregeld een duister spel met de waarheid gespeeld. Op cruciale momenten verzweeg en vergat u dingen. U heeft uw doel bereikt. Gefeliciteerd.

Beeldvorming boven alles

En nu zitten we ermee. U heeft de politiek vergiftigd met uw nihilistische leegte. Liegen, draaien, geen verantwoordelijkheid nemen en altijd maar blijven zitten, zijn gemeengoed geworden in Den Haag.

U trad af vanwege de toeslagenaffaire en trad weer aan zonder de situatie van de slachtoffers te verbeteren. U beloofde beterschap en na het Omtzigt-debat deed u dat weer. We hebben er niks van gemerkt.

Heeft u uw kleine broertje Wopke Hoekstra de afgelopen week bezig gezien? Hij staat achter het regeerakkoord én achter een interview dat tegen dat akkoord inging. De kamer stuurde hem niet weg. Dat monster heeft u gecreëerd. De politiek is rot en het imago is kapot, een treurige paradox voor een premier die beeldvorming boven alles stelt.

Verziekte sfeer

Inmiddels stapelt de ene crisis zich op de andere. Niet gek als je jarenlang van het ene brandje naar het andere loopt. Nu zijn de branden te groot om te blussen. Had u maar een plan gehad voor onze landbouw en ons voedselsysteem. Had u maar bedacht hoe ons land in zijn eigen energie zou kunnen voorzien. Had u maar een idee gehad om onze welvaart eerlijker te verdelen, zodat mensen ook in moeilijkere tijden kunnen overleven.

Misschien was de sfeer in de samenleving dan minder verziekt. Misschien waren bevolkingsgroepen dan minder tegenover elkaar komen te staan.

U wakkert die tegenstellingen aan, door keer op keer begrip te tonen voor boze burgers die zich extremistisch en racistisch uitlaten en gewelddadig protesteren. Door uw populistische reflex en angst kiezers van u te vervreemden, heeft u foute krachten salonfähig gemaakt.

En nu is er de schrijnende situatie in Ter Apel, waar zevenhonderd asielzoekers op straat moeten slapen. Hoe dat heeft kunnen gebeuren, kunt u niet uitleggen.

Buitenlanders

U blijft steken in beleidsmatig, bureaucratisch gewauwel over verantwoordelijkheden van verschillende overheden. Had u Nederlanders zolang op straat laten slapen? Het enige wat u en uw partij doen, is het idee voeden dat de problemen in de samenleving vooral door buitenlanders komen.

Uw leiderschap is moreel failliet. U heeft uw record, u kunt gaan.

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant