Welke vis kunnen we met goed fatsoen eten? Dat lijkt mij na een weekje vol woedende vissers en kweekvisgruwelverhalen een terechte vraag. Eerst die boze … Lees verder
Haal houdbaarheidsdatum van groente, fruit, pasta en rijst
In de supermarkt ben ik een ware Don Quichotte. Met mijn keuzes – wel of geen vlees, wel of niet fair trade, wel of niet … Lees verder
Een pakje gedroogde bolognesesaus als anti-prijs
De Nationale Postcode Loterij heeft iets nieuws bedacht: de anti-prijs. Dat is een beloning waar niemand blij mee is, de postcodepesterij dus. De afgelopen maand … Lees verder
Elf zogenaamde topkeurmerken en het beruchte vinkje
Uit de berichtgeving over de keurmerken blijkt vooral hoe machteloos de overheid is. Eerst maar even dat vinkje. Dat moest weg omdat consumenten niet precies begrepen wat het betekende, omdat het op ongezonde producten zoals slagroomtaarten stond die nèt iets minder ongezond waren dan die van een concurrent en omdat ze alleen gebruikt mochten worden door bedrijven die ervoor hadden betaald.
Écht eten bij Marqt: ‘afbak’ en ‘ingevroren vers’
Marqt mag dan duur zijn – excuus: ‘door veel mensen worden ervaren als duur’ – ze verkopen er wel ‘écht eten’. En laten we wel wezen, echt eten is een verademing in deze tijd. In elke buurtwinkel, supermarkt, toko en restaurant is het namaakvoedsel dat de klok slaat. En als het dan niet namaak is, dan is het vaak toch niet écht echt. Voor echt eten moet je naar Marqt.
‘Marqt is helemaal niet duur, zeggen ze zelf’
Rijkeluissupermarkt Marqt hangt van holle frasen aan elkaar. Dat begint al met die idiote naam. Wat nou markt met een Q? Verander de K door een Q en je weet dat je daalder opeens maar een gulden waard is. De winkel is zo duur dat veel klanten liever een straatje verder lopen voor een betaalbaarder alternatief. Dat is bij mij in de buurt ook zo: je gaat naar Marqt voor de heerlijke gebraden kip (heel beest voor een schappelijke 11/12 euro), het brood en de kwark, en koopt je groenten en fruit van aanmerkelijk betere kwaliteit voor een schijntje bij de Turkse groenteboer om de hoek. Daar is het dan ook altijd beduidend drukker dan bij de elitegrootgrutter.
Het eerlijke verhaal van Diederik
Heus, zo slecht zijn we niet. Uiteindelijk willen we allemaal het beste. Een natje, een droogje, een huisje, een boompje en eventueel ook een beestje. Niet alleen voor ons zelf, maar ook voor de ander. Kijk maar naar het enorme succes van de dierenvoedselbank, we willen niet alleen onze eigen katten, honden en kanariepietjes verwennen, maar ook die van anonieme anderen.
Dierenliefde – ik ben er zelf niet zo bekend mee, maar op zich juich ik liefde altijd toe – doet het al enige tijd goed. We hebben in ons land zelfs een heuse politieke partij voor mensen bij wie de gevoelens voor de gevederde en harige medewezens overlopen.
- Page 2 of 2
- 1
- 2