Journalisten zijn gek op lijstjes, verkiezingen en enquêtes. Mocht u als organisatie ook eens de pers willen halen, zet dan een vraag op uw website … Lees verder
In deze barre tijden is er geen plek meer voor mijn lichtvoetige leest
Vandaag wil ik u mijn excuses aanbieden. De stukjes die ik schrijf, zijn veel te frivool. In een tijd dat de wereld in brand staat … Lees verder
Milieudefensie heeft nu ook ‘onafhankelijke’ journalisten
Milieudefensie gaat de journalistiek in, en wel de ‘onafhankelijke onderzoeksjournalistiek’. Dat schrijft hoofdredacteur Annemarie Opmeer in haar commentaar in het Milieudefensieblad Down to earth. Een … Lees verder
Vakbonden zijn niet voor vrije jongens, maar voor loonslaven
‘Gelijk werk verdient gelijke beloning.’ Uiteraard, hoor ik u denken, geen speld tussen te krijgen. Toch raakte ik geïrriteerd toen ik deze zin las in … Lees verder
Teun bij de Perstribune
Zondag 21 februari was Teun te gast in het eerste uur van de Perstribune, een MAX-radioshow op NPO Radio 1. In gesprek met Govert van … Lees verder
Ik ben journalist, geen geestelijk werker
In één van mijn allereerste interviews maakte ik het meisje met wie ik sprak aan het huilen. Althans dat vermoedde ik. Nadat het gesprek was afgelopen verdween ze naar de wc en kwam na een – flink – poosje met rooddoorlopen ogen terug. Bevangen door een vreemd soort interviewmachismo was ik best tevreden over dit resultaat – dat is mij nu ook al gelukt! – en hoewel dat natuurlijk kinderachtig en laakbaar is, gaat het daar hier eigenlijk niet over.
Jan Tromp
Bekommert u zich om uw medemens? Biedt u een schouder aan hen die het moeilijk hebben en slaat u wel een arm om een medemens in nood? Heeft u een hart ? Als dat zo is, stort dan alle liefde die u in u heeft uit over een man die het nu hard nodig heeft.
Journalisten hebben lange tenen
Wij van de pers hebben lange tenen. We nemen iedereen de maat, maar zelf blijven we het liefst buiten schot. Logisch ook, want wij zijn immers objectief, onfeilbaar. Een verzameling journalistieke pausjes.
Zou dat de reden zijn dat ik op mijn columns over mediazaken (voorheen op een wat moeilijker te vinden plek op zaterdag) zo veel meer reacties krijg dan op mijn stukjes over, wat ze noemen, groene onderwerpen die ik de vijf jaar hiervoor schreef? Of vindt u radio, televisie en de bladen werkelijk interessanter en belangrijker dan het milieu?
Op muziekzenders teveel gepraat, op praatzenders te veel muziek
‘En dan nemen we nu even de kranten door. Meneer De Boer, u heeft voor ons meegelezen, wat is u opgevallen?’ ‘Nou, het is toch wel heel erg wat er allemaal in Oekraïne gebeurt…’
En hup, daar volgt weer een obligate analyse. Op zich niet erg, voor het oppervlakkige denkproces moet ook ruimte zijn, maar waarom moet dat op Radio 4? Ik heb mijn wekkerradio nu juist op de klassieke zender afgesteld om ’s ochtends rustig wakker te worden met een fraaie aria of een fijne sonate. Maar alleen muziek op een muziekzender is kennelijk uit den boze (ik heb mij laten vertellen dat de radiobaasjes vinden dat Radio 4 een te oud publiek trekt. Daar vraag je natuurlijk ook om met die al die moeilijke oude muziek. Dus wisselen ze een mazurka af met een luchtig praatje en een nocturne met dat vermaledijde krantenoverzicht).