U wist het misschien niet maar wij zijn een gepassioneerd volkje. Bij ons is het passie, passie en nog eens passie. Zo veel dat je er onpasselijk van wordt. Dat verbaast u? U ziet ons zeker als een nuchter volkje. Passie, dat zijn de anderen.

Als u op de kaart moet aanwijzen waar de ware passie leeft, dan landt uw vinger waarschijnlijk ergens in Zuid-Amerika, waar vrouwen in lange jurken met een split tot aan hun middel met kleine mannetjes op kittig gehakte laarsjes de paringsdans dansen die ze tango noemen. Alles zit in die dans: de dood, het leven, de liefde, aantrekken, afstoten, het bereikbare en het onbereikbare. Dat zeggen de liefhebbers.

Wat een vuur, wat een drama, wat een temperament! Passie, zo denkt u, is een zuidelijke aangelegenheid. Leven dat echt geleefd en doorvoeld wordt, liefdes najagen, liefdes verbreken, niet nadenken, maar dóén! Mensen die handelen naar het adagium dat die brave Youp van ’t Hek zijn brave publiek al vele decennia voorhoudt: lééf, pak gewoon de trein naar Parijs! Sta je daar op Gare du Nord. En dan? Wat is dan echt leven en wat niet? Dat zegt onze lieve Youp dan weer niet. Iemand met passie zou het wel weten: zijn hart achterna. Doodvermoeiend en ik moet er niet aan denken. Maar dat is kennelijk juist de bedoeling: niet denken.

Nu komt het: wij Nederlanders zijn de koningen van de passiespelen. Als je in ons kikkerlandje in de supermarkt kijkt, of op het goeie ouwe internet, dan is het passie wat de klok slaat. Zo maakt Campina karnemelk die met passie en aandacht is gemaakt (dus niet op zijn Jan Boerenfluitjes), heeft Pickwick een thee ‘Liefde en Passie, 100 % natuurlijk’, is er een autoverzekeraar die maakt dat ‘rijden een passie wordt’, zijn er talloze kappers met passie voor haar en bar-bistro’s waar de passie van de menukaart afspat, is er een plantenkwekerij met passie voor prei, een slager ‘die met passie en ambacht vlees in de winkel verwerkt’ en een andere slager met ‘passie voor mensen’. Maar wat is nu beter: een slager met passie voor mensen of een die met passie vlees verwerkt? Lastig lastig.

Mijn lievelingspassie is die van Albert Heijn. Daar hebben ze een lijn aantrekkelijk ogende broden – die je overigens wel met één vinger platdrukt – die, net als de Pickwickthee, als ‘Liefde en Passie’ wordt verkocht. In mijn AH- filiaal vroeg ik wat dat betekende.

Het ene broodmeisje schreeuwde naar het andere broodmeisje:
‘Ayla!, Wat betekent dat, liefde en passie?’

‘Zo heet het brood.’

Maar het zegt niks over wat er in het brood zit?
‘Het zijn speciale broden, waar alleen zout, gist, meel en water in zit.’

Maar er zit geen liefde en passie in?
‘Nee dat geven wij, hahaha. Het zijn speciale broden.’

Omdat er geen gekke extra dingen in zitten?
‘Ja.’

Het wordt in een fabriek gemaakt?
‘Ja, wij maken het niet zelf. Wij bakken het hier af.’

Zie hier de passie-inflatie. Ze noemen rommelbrood vol emulgatoren broodverbeteraars; conserveringsmiddelen brood; en gewoon fabrieksbrood zonder die rotzooi wordt brood met passie (en liefde).

Zou dat voor die preiboer, de karnemelk en die slagers niet ook gelden? De passie komt mijn oren uit. Maak gewoon iets wat goed en lekker is (ook als je eens een dagje geen zin hebt).

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant.