Uit de berichtgeving over de keurmerken blijkt vooral hoe machteloos de overheid is. Eerst maar even dat vinkje. Dat moest weg omdat consumenten niet precies begrepen wat het betekende, omdat het op ongezonde producten zoals slagroomtaarten stond die nèt iets minder ongezond waren dan die van een concurrent en omdat ze alleen gebruikt mochten worden door bedrijven die ervoor hadden betaald.
In de Volkskrant: Het vinkje verdwijnt!
Het is dan eindelijk zover: het vinkje verdwijnt! Als fervente vinkjes-criticus vroeg de Volkskrant mij om een reactie. Het systeem van de vinkjes rammelde natuurlijk … Lees verder
Oermelk is niet-wetenschappelijk hypeproduct
Heeft u die uitgebreide reclame voor ‘oermelk’ gezien, afgelopen dinsdag, zo rond acht uur ’s avonds op NPO 1? Nee, niet in het STER-blok voor … Lees verder
Het land gaat nog ten onder aan stukjes gemak als de slaverrijker
Albert Heijn behandelt ons als wilsonbekwame onbeholpen kinderen. Neem de slaverrijker. Weet u wat dat is? Nee, het heeft niets met slavernij te maken. Het is een reeks producten die wij al jaren eten, zoals gegrilde aubergines, amandelen, walnoten, couscous, geitenkaas, mozzarella en eieren, zonder te weten hoe we die moeten eten. We deden maar wat.
Geen woorden maar daden, politici!
Als politicus moet je daadkracht uitstralen. Zeker als het even wat minder gaat. Je hebt de zaak laten versloffen of er zelfs een potje van gemaakt en iedereen is uit op je scalp. Je hebt tijd nodig en moet daadkracht uitstralen. In de politiek geldt: daadkracht + tijd = uitstel van executie. Als je het goed uitvoert, kun je je scalp houden. En dat is uiteindelijk, los van het terugdringen van het economisme, het hoofddoel van alle politici.
Altijd maar ‘handgemaakt’, geef mij maar machinaal
Elke keer als ik een fabriek bezoek, sta ik te kijken van het vernuft waarmee de productielijnen zijn gebouwd. Potjes die een kwartslag worden gedraaid om een etiket opgeplakt te krijgen, bakjes die even overhellen om in de perfecte hoek te komen om de saus op te vangen uit een bovenhangend spuitmondje, lopende banden die even schudden om poeder beter te verdelen. Ingenieus.
Weet Hans de Boer nog wat er mis was met al die bonussen?
Na de bankencrisis hielden de arrogante bonustrekkers van grote bedrijven misschien even deemoedig hun mond, inmiddels zijn ze weer helemaal terug. Om ons van de juistheid van hun ongebreidelde hebzucht te overtuigen, hanteren ze vaak de meest wonderlijke redeneringen. Neem Hans de Boer van werkgeversorganisatie VNO-NCW. Een paar dagen geleden zei hij tegen NPO Radio 1 over onze minister van Financiën: ‘Dijsselbloem, bedrijf je hobby’tje niet al te openbaar.’
Bij Pauw: Ontoereikende zorg voor ‘verwarde mannen’
Bij Pauw vertelde Teun over de ontoereikende zorg voor ‘verwarde mannen’, een ‘naar begrip’, maar wel een term die we veelvuldig horen opduiken in de … Lees verder
‘Beleving’ is nu ook de zorg binnengekomen
De meest misselijkmakende holle frase die ik ken is ‘beleving’. Meestal uitgesproken als ‘beléving.’ Wat een slijmerig, smerig, verhullend rotbegrip is dat. Mijn eerste herinnering … Lees verder
Milieudefensie heeft nu ook ‘onafhankelijke’ journalisten
Milieudefensie gaat de journalistiek in, en wel de ‘onafhankelijke onderzoeksjournalistiek’. Dat schrijft hoofdredacteur Annemarie Opmeer in haar commentaar in het Milieudefensieblad Down to earth. Een … Lees verder