Lieve zorgmedewerkers,

Wij Nederlanders geven niks om jullie. Dat was natuurlijk altijd al zo, maar op het hoogtepunt van de coronacrisis leek dat even anders. Jullie werden benoemd tot ‘vitaal beroep’ omdat jullie werk doen dat noodzakelijk is om de samenleving draaiende te houden. Dan stel je wat voor, zou je zeggen. Dat mag gewaardeerd en beloond worden. Maar niet dus.

Vitale beroepen

Tijdens een pandemie begrijpt iedereen hoe belangrijk jullie zijn. De mensen zijn bang en voelen zich afhankelijk van jullie. Terwijl wij de afgelopen maanden afstand hielden van andere mensen omdat zij corona zouden kunnen hebben, behandelden jullie dagelijks patiënten die het virus hadden. Zonder zeuren gingen jullie aan het werk.  Zonder zeuren en vaak ook zonder voldoende beschermende middelen. Met gevaar voor eigen leven. Zeker achtduizend zorgmedewerkers werden ziek en jullie hebben collega’s aan het virus verloren. Zorghelden, zoals wij jullie allemaal noemden. Hartstikke mooi en goed van jullie.

Maar tegelijkertijd: dat moest toch al te denken geven? Dat je als zorgheld, als uitoefenaar van een vitaal beroep naar het front werd gestuurd zonder voldoende bewapend te zijn? In de ziekenhuizen was het lang schipperen met de mondmaskers, om maar te zwijgen over de verzorgingstehuizen en thuiszorgmedewerkers.

Het was hartverwarmend dat wij allemaal voor jullie klapten, zelfs de koning, koningin en de prinsesjes klapten mee! – maar jullie liepen meer risico dan nodig. Wat is dat voor waardering?

Terug bij het oude normaal

De afgelopen week werd er in de Tweede Kamer gestemd over een motie om jullie een betere beloning te geven. Asscher van de PvdA, die de motie nota bene zelf had ingediend, was te laat bij de stemming, waardoor zijn stem niet meetelde. Oerstom, onvergeeflijk, maar zelfs met zijn stem was de motie niet aangenomen. De hele coalitie stemde tegen en de motie werd  verworpen.

We zijn terug bij het oude normaal waar bullshitbanen beter worden gewaardeerd dan vitale beroepen (onderwijs, ook zoiets) en de KLM meer waardering krijgt dan een verpleegkundige die levens redt. Nogmaals: wat is dat voor waardering?

Jullie kracht is ook jullie zwakte

Weet je wat het is, lieve zorgmedewerkers? Jullie kracht is ook jullie zwakte. Jullie hebben hart voor de zaak. Jullie wagen je leven, redden levens en maken lange uren. Omdat het jullie roeping is. Als mensen hulp of verzorging nodig hebben, dan bieden jullie die. Nobel, maar het geeft jullie een slechte onderhandelingspositie. Schofterigheid wordt in deze wereld vaak beter beloond dan liefde. Niet wie aardig is, beleefd blijft en zijn werk goed doet, wordt beloond, maar wie met zijn vuist op tafel slaat, zijn ego oppompt en wegloopt als hij zijn zin niet krijgt. Je zou je patiënten aan hun lot over moeten laten om meer waardering en geld op te eisen. Dat doen jullie niet – hoe zou dat kunnen? – en dat siert jullie. Maar cynisch gezegd: waarom zou een werkgever jullie meer betalen als hij weet dat jullie het ook voor een grijpstuiver doen? 

Er zullen mensen boos zijn als ze dit lezen. Ze houden echt van jullie en vinden dat jullie meer verdienen. Voor hen is het simpel: onthoud straks bij de verkiezingen dat CDA, VVD, D66 en ChristenUnie tegen het voorstel stemden om jullie meer te betalen. 

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant.