Het eerlijke verhaal van Diederik

TeunColumns & verhalen

Heus, zo slecht zijn we niet. Uiteindelijk willen we allemaal het beste. Een natje, een droogje, een huisje, een boompje en eventueel ook een beestje. Niet alleen voor ons zelf, maar ook voor de ander. Kijk maar naar het enorme succes van de dierenvoedselbank, we willen niet alleen onze eigen katten, honden en kanariepietjes verwennen, maar ook die van anonieme anderen.

Dierenliefde – ik ben er zelf niet zo bekend mee, maar op zich juich ik liefde altijd toe – doet het al enige tijd goed. We hebben in ons land zelfs een heuse politieke partij voor mensen bij wie de gevoelens voor de gevederde en harige medewezens overlopen.

Ook de mensenliefde krabbelt hier eindelijk weer een beetje overeind: eerst was er de landelijke verontwaardiging over het minder, minder en nu is Samsom eindelijk overstag en heeft hij een deal met de VVD gesloten om de strafbaarstelling voor illegalen af te schaffen. Voor de gemeenteraadsverkiezingen wilde hij daar nog niet aan, omdat hij een man was die zich aan zijn afspraken hield. Raar, als degene met wie je de afspraak hebt gesloten je een alternatief biedt. En waarom rechtlijnigheid prefereren boven goede maatregelen? Alle consequentie loopt nu eenmaal naar de duivel. Zeker in dit geval.

Gelukkig is onze Diederik inmiddels geen man meer die zich aan zijn afspraken houdt. Het eerlijke verhaal is nu dat ‘de strafbaarstelling als een molensteen op de partij drukt’. De beeldspraak kan net iets anders zijn geweest, maar zeker niet fraaier. De moeite van het opzoeken niet waard.

Het stemhokje is een uitstekende plek om duidelijk te maken van wie je houdt en van wie niet en wat je met de wereld voor hebt. Ook via giften en vrijwilligerswerk kun je heel wat betekenen voor de wereld, de medemens en het mededier, maar er is geen plek waar je zo goed je standpunt over dit aardse tranendal kwijt kunt én de loop van de geschiedenis kunt beïnvloeden als in de supermarkt. Je kunt er eerlijke producten kopen, spotgoedkope, slaafvrije, ambachtelijke, biologische, dierlijke, vegetarische; de keuze is onuitputtelijk.

In de supermarkt kun je – daar komt er weer één – stemmen met je voeten. Maar er zijn ook mensen die de supermarkt mijden omdat ze vinden dat de waar er sowieso niet goed is en het systeem van afknijpen van boeren en leveranciers niet deugt; de niet-stemmers. De supermarktstaat is de mijne niet.

Milieu Centraal heeft net een onlinekeurmerkenwijzer gelanceerd. Wat blijkt? Er zijn in Nederland meer dan 170 duurzaamheidskeurmerken en -logo’s! In de afgelopen anderhalf jaar zijn er meer dan negentig bijgekomen. Hoe meer voedselschandalen, hoe meer stickertjes. Uiteindelijk heeft elke verpakking zijn eigen logo en is het effect totaal weg.

De voedselindustrie moet hard werken om het vertrouwen in zijn producten te herstellen. Als ze stoppen met de race naar de laagste prijs, en eerlijk zijn over de herkomst van hun spullen, zijn al die labeltjes echt niet nodig.

Deel dit verhaal