Kent u die van de ‘veraste’ tortilla’s? Dan heeft u, zoals dat tegenwoordig heet, de afgelopen weken onder een steen geleefd, want zowat de hele wereldbevolking van Nederland heeft zich onlangs, afhankelijk van zijn kijk op het leven, vrolijk of woedend gemaakt over tortillagate. Mocht u zo’n bewoner van het ondersteense zijn, dan zal ik de affaire nog even voor u uit de doeken doen.
‘Veras met Tex Mex’?
Een bedrijf dat tortilla’s, taco’s en andere kant-en-klare Mexicaanse waar maakt, blunderde met een reclame. Op een poster met een rijk gevulde tortilla stond de tekst: ‘Veras met Tex Mex’. Een vriendin stuurde mij een fotootje van de poster met de opdracht ‘Teun, doe er iets aan’. Omdat ik nooit te beroerd ben voor verzoeknummers (stuur ze in!), toog ik naar Twitter, plaatste het fotootje en schreef er iets bij als ‘Help, mijn tortilla is in de as gelegd’. Vrijwel onmiddellijk kreeg ik een reactie van Janine Abbring, presentator van Zomergasten en eindredacteur van Zondag met Lubach. Iemand die ik in de wie-kijkt-het-meest-kritisch-naar-de-wereld-wedstrijd niet zomaar zou verslaan: ‘Teun, je bent de honderdmiljoenmiljardste hiermee en er zijn online al hele theorieën over. Ze zouden dit expres hebben gedaan omdat HEEL veel mensen het delen, en nu maak zelfs jij reclame voor hen.’
Onbedoeld Reclame?
Ik stond er mooi op. Zouden bedrijven werkelijk opzettelijk oliedomme fouten maken om zichzelf in de kijker te spelen? Inderdaad hadden honderdmiljoenmiljard mensen berichten over spelfouten en tortilla’s op sociale media geplaatst. Als liefhebber van taal en voedsel zie ik dat als winst. Maar de tortillafabrikant misschien ook: als van die honderdmiljoenmiljard mensen één procent zin zou krijgen in een tortilla, dan zouden er zomaar een miljoenmiljard tortilla’s meer verkocht kunnen worden.
Dit inzicht heeft bij mij tot een kleine existentiële crisis geleid. Is elke publiciteit goede publiciteit? Is elk stukje dat ik schrijf, elke uitzending die ik maak over onjuiste marketing en de rotzooi die in sommige producten zit, onbedoeld reclame? Je naam wordt toch maar mooi genoemd. Pfff, wat nu?! In paniek verwijderde ik mijn tweet over de verbrande tortilla. Ook hier noem ik de naam van het tortillabedrijf niet. De Mexicaanse pannenkoekenbakker stunt maar lekker zonder mijn steun.
Tortilla’s bakt u gewoon zelf
U kunt trouwens ook heel goed zonder tortilla’s uit een pakje. In die kant-en-klare zit ‘tarwemeel (72%), water, koolzaadolie, bevochtigingsmiddel (E422), zout, emulgator (E471), rijsmiddel (natriumbicarbonaat), voedingszuur (citroenzuur) en stabilisator (E415)’. Maar als u ze zelf maakt, heeft u een groot deel van die ingrediënten niet nodig en zijn ze veel lekkerder: meng 250 gram bloem, zout, 1 theelepel olie, 1 theelepel bakpoeder en 100/150 ml lauw water tot een deeg. Verdeel het deeg in zes bolletjes, laat een halfuurtje rusten onder een vochtige theedoek, rol uit en bak. Heerlijk!
Inmiddels lijkt de taalfout toch echt een fout. De tortillabakker probeerde na alle commotie nog te doen alsof het om een gewiekste stunt ging, maar nadat ene Marco online een advertentie vond waarin ‘verras’ wel juist gespeld was, ging het bedrijf overstag: ‘Gelukkig gaat het meestal goed Marco. Op de poster hebben we dit helaas over het hoofd gezien.’ Misschien is negatieve publiciteit toch gewoon negatieve publiciteit.
Deze column beluisteren:
Deze column verscheen eerder in de Volkskrant. Deel dit verhaal