Is verse groente veel gezonder dan groente uit diepvries, blik of pot? Vaak wordt beweerd – ook door het Voedingscentrum – dat het allemaal niet veel uitmaakt. De bonen, spinazie en doperwtjes worden immers direct van het land geblancheerd en ingevroren of ingeblikt, waardoor er nauwelijks voedingsstoffen verloren zouden gaan. De blufcowboys van Iglo noemen hun diepvriesgroenten zelfs ‘Field fresh’, veldvers, omdat ze, nu ja, ingevroren zijn op het moment dat ze vers waren.

Het aloude en lachwekkende ‘vers ingevroren’ dus. Het zou toch al te mal zijn als ze hun boontjes voor het invriezen eerst een weekje zouden laten rotten?

De vriesvakreus maalt er niet om dat ze door het vriezen per definitie niet meer vers zijn. Dat sperziebonen slap worden en spinazie in snot verandert – pas op late leeftijd ontdekte ik hoe lekker verse spinazie is: rauw, of heel kort bakken in olijfolie met knoflook en afblussen met citroensap – zeggen ze er niet bij. Diepvries is meestal niet zo lekker. Maar ook niet ongezond.

En dan het blik en de pot. Blikken staan mij tegen, behalve voor tomaten, maar kikkererwten en bonen uit glazen potten, smaken heel behoorlijk. Ze zitten wel vaak in een rare glutineuze drab die een ongewenste niet-boonachtige smaak aan de bonen geeft. Die spoel ik er altijd af. Maar verder: prima spul en lekker makkelijk. Anders zou je die dingen ruim een etmaal moeten weken en dus op dinsdagochtend al moeten weten dat je op woensdagavond zin hebt in bonen. Wie wil dat nou?

Maar nu komt het: met die drab is vaak iets niet in de haak. Uit een onderzoek dat Foodwatch onlangs publiceerde, blijkt dat aan bijna de helft (46 procent) van de pot- en blikgroente suiker is toegevoegd. Rodekool bestaat zelfs voor 10 procent uit suiker!

Dit gebeurt niet om de boel te conserveren, maar om het lekkerder te maken. Dat verbaast mij niks. Wij zijn een volkje van kip, met patat en appelmoes. Een volkje dat de smaak van de kindertijd nooit echt is ontgroeid. Van suiker in de slasaus, suiker in de mais en suiker in de mayonaise. Een volkje van zoetekauwen, kortom.

Maar kwalijk is het wel. Uiteraard omdat het ongezond is en je er dik van wordt, maar ook omdat je door suiker in de blik- en potgroenten te doen, klanten en hun kinderen het idee geeft dat die groenten zoet horen te smaken. Moet je ze dan eens horen als ze een echte sperzieboon proeven. Niet lekker!

Om de reactie van de brancheorganisatie van foodfabrikanten, de Federatie Nederlandse Levensmiddelen Industrie (FNLI), heb ik eerst stilletjes gegriend en toen keihard gelachen. Je moet toch door met het leven.

‘Overigens wordt er heel weinig suiker aan groenteconserven toegevoegd en vindt de afname daarvan expres geleidelijk plaats om te voorkomen dat de consument thuis zelf suiker gaat toevoegen omdat het anders niet meer smaakt zoals hij gewend is.’

Heeft u hem door? De voedselfabrikanten doen suiker in de groente om te voorkomen dat wij suiker in de groente doen! Ze maken hun voedsel ongezonder uit vrees dat wij het nóg ongezonder maken. Hoe sympathiek. Met deze redenering kan de rommelindustrie nog jaren vooruit.

Deze column verscheen eerder in de Volkskrant.