Jan Terlouw is niet de enige die zijn touwtje uit de brievenbus zou willen laten hangen. Er zijn er meer die snakken naar een verleden dat nooit heeft bestaan, toen geluk nog heel gewoon was. Ik groeide op in Amsterdam ten tijde van krakersrellen, straatdealers en heroïnehoeren. Er zijn mensen die met een door nostalgie vertroebeld brein terugverlangen naar die tijd, maar ik zeg u: zo leuk was het niet. Amsterdam was smerig en griezelig, met waterkanonnen en tanks op straat.
Lees verderOpsteker voor mannen die vinden dat vrouwen hun plaats moeten kennen
Na de verkiezing van Donald Trump is de Facebook campagne van Lactacyd een volgende opsteker voor mannen die vinden dat vrouwen hun plaats moeten kennen. Waar Trump zijn ‘Grab them by the pussy’-opmerking afdeed als ‘locker room talk’, maakte het vaginale verzorgingsproduct een filmpje over de pussy met de titel ‘mannenpraat’.
Lees verderEen pakje gedroogde bolognesesaus als anti-prijs
De Nationale Postcode Loterij heeft iets nieuws bedacht: de anti-prijs. Dat is een beloning waar niemand blij mee is, de postcodepesterij dus. De afgelopen maand was dat een pakje bolognesesaus van Knorr. Tweeënhalf miljoen mensen vonden het op hun deurmat.
Lees verderNoem brood Pain Boulogne en je hebt puur goud
Vandaag wil ik het met u hebben over ‘moeilijk doen’ of, om het woord bij het woord te voegen: complificatie. Dat klinkt op het eerste gehoor misschien niet zo prettig, maar is juist heel positief. Moeilijk doen creëert waarde. Je kunt er een product mee in de markt zetten én de prijs opdrijven. Wie wil dat nu niet? Het hoogste rendement haalt u als u een uitermate simpel product met wat complificatie kunt verkopen alsof het puur goud is. Een buitenlandse naam alleen doet wonderen. Neem brood, simpel zat. Niets meer dan meel, gist, zout en water. Noem dat voor de lol nou eens Pain Boulogne en het krijgt onmiddellijk een prijsverhogend je ne sais quoi. Lees verder
Slapjanussen noemen zich ‘vakman’
‘Wij van Wc-eend adviseren Wc-eend’, is wellicht de minst holle frase uit de reclamegeschiedenis. Vaak wordt er lacherig over gedaan: ‘Nogal wiedes, dat ze dat adviseren! Ze zijn het toch zelf, jonguh!’, maar ik vind hem briljant en eerlijk bovendien. Hij zegt wat alle reclames zeggen: ‘Wij zijn de beste, volgens ons zelf’, maar dan zonder er doekjes om te winden. De slogan wordt al jaren niet meer gebruikt, maar iedere keer als iemand zichzelf aanprijst, wordt hij aangehaald. De naamsbekendheid van de toiletreiniger die echt onder de rand spuit, moet ongeëvenaard zijn.
Lees verderMensen met problemen willen hulp, geen Groot Verhaal
Storytelling – zo noemen ze dat – is hot. Uitzendbureaus, koekjesfabrikanten en bierbrouwers, allemaal doen ze eraan. Het hoofd communicatie van energiebedrijf ENI noemt zich tegenwoordig storyteller en hij is niet de enige. Maar waarom? Het klinkt misschien spannender op feestjes: ‘ik ben storyteller’ ‘O, leuk, waar treed je op?’ ‘Nou, ehm bij Randstad.’ Je verkoopt verdomme baantjes, koekjes, bier en olie, geen praatjes.
Lees verderDe tamponwereld is een mannenwereld
Heeft u de Facebookcampagne van tamponmerk O.B. gezien? Mijn veelgeprezen collega Lisa Bouyeure attendeerde mij erop. We zien een plaatje van roze vrouwenhersenen met erboven #mijngedachten. Die gedachten zijn nogal oppervlakkig: ‘de verjaardag van mijn beste vriendin’, ‘waar de laatste chocolade ligt’ en ‘wanneer ik ongesteld word’. Verder gaat er volgens O.B. in het vrouwenhoofd niets om. Bouyeures verbolgen tweet hierover werd honderden keren gedeeld.
Lees verderTony’s Chocolonely slaat plank mis met Pietwijzer
De Volkskrant vroeg mij om een reactie nadat ik op Twitter schreef dat ik de Pietwijzer die Tony’s Chocolonely op haar website publiceerde nogal ongelukkig vind.
Lees verderHoe kun je een moment opeten?
Geitenyoghurtmomenten manifesteren zich op verschillende, veelal onplezierige, manieren. Neem mijn oude baas. Een schat van een man. Hij kende de namen en verjaardagen van de kinderen van alle medewerkers en hij was zelfs niet te beroerd voor de jongste bediende koffie te halen. Maar soms, heel af en toe, ontplofte er iets in zijn hoofd. Als een razende stormde hij over de redactie, wees iedereen op zijn fouten – beet een nieuwe kracht toe nu eindelijk zijn rommel op te ruimen en voer tenslotte midden op de werkvloer tegen ons allemaal uit: ‘Het is hier godverdegodver geen kinderopvang! Kunnen jullie dan ook niks zelf?!’ De eerste keer schrokken we daarvan, maar op een gegeven moment hadden we het door: ‘Jaap’, gonsde het over de redactie, ‘heeft zijn geitenyoghurtmoment.’ Niet fraai, maar zoiets kun je iemand nauwelijks kwalijk nemen. Als het geitenyoghurtmoment een uurtje later was gezakt, schuifelde Jaap langs onze bureaus, bood iedereen schoorvoetend zijn excuses aan: ‘sorry, ik had een geitenyoghurtmoment’ en trakteerde ons op roomsoezen.
Lees verderElf zogenaamde topkeurmerken en het beruchte vinkje
Uit de berichtgeving over de keurmerken blijkt vooral hoe machteloos de overheid is. Eerst maar even dat vinkje. Dat moest weg omdat consumenten niet precies begrepen wat het betekende, omdat het op ongezonde producten zoals slagroomtaarten stond die nèt iets minder ongezond waren dan die van een concurrent en omdat ze alleen gebruikt mochten worden door bedrijven die ervoor hadden betaald. Lees verder