Als de macht van het geld de overhand krijgt, dan gaat het mis. Dan raken minder lucratieve dingen die ook belangrijk zijn op de achtergrond. De zorg, de kunst, de natuur, alles kan worden wegbezuinigd ten gunste van mammon. Want wat is het nu helemaal waard? Ook, of juist, binnen het kapitalisme, moeten we zaken die niet direct geld in het laatje brengen, beschermen.
Lees verderLeer mensen dan dat sla met rode snijrandjes nog prima is
De voedselindustrie is goed in het oplossen van niet-bestaande problemen. Ooit sprak ik een jonge onderzoeker die voor een groot bedrijf bezig was met het ontwikkelen van een heldere slasaus waarin de kruiden niet naar de bodem zakken maar gelijkmatig door de hele dressing verdeeld blijven. Waar je ook door het glaasje van de sausfles tuurt, overal zie je dezelfde transparante saus met stukjes groen erin. Een knap staaltje vrij zwevende intelligentie. Waarom? Omdat de klant het wil, natuurlijk. Dat is voor voedselproducenten de reden voor alles. En als die klant niet weet dat hij het wil, dan hoort hij het wel van de industrie: jij wíl dit. En verder bek houden.
Lees verderAlle voedsel is per definitie culinair
Gebruik dure woorden en je kunt je waar duurder verkopen. Het zal niet les 1 uit het marketinghandboek zijn, maar toch wel les 4 of 5. Die waar kun je ook zelf zijn: mevrouw Bucket in de Engelse comedyserie Keeping up Appearances stelt zich altijd voor als mevrouw Bouquet en de presentator van Andere Tijden stelt zich niet voor als Hans Goedkóóp, zoals je dat woord eigenlijk uitspreekt, maar als Hans Góédkoop. Dat klinkt wat minder, nu ja, goedkoop. Lees verder
Open gesprek over voedsel
Openheid is doodeng. Als u informatie over uw bedrijf naar buiten brengt – hoe de arbeidsomstandigheden zijn, hoe u met het milieu omspringt en wat voor spullen (ingrediënten) u in uw producten stopt en hoe u dat doet – dan zouden mensen daarmee wel eens helemaal verkeerd kunnen omspringen. Want u en ik denken weliswaar dat we niet op ons achterhoofd zijn gevallen, de bazen van de organisaties en bedrijven waarover al die cijfers gaan, weten wel beter: wij zijn hartstikke dom. We zijn niet in staat onderzoeken op waarde te schatten en cijfertjes in de juiste context te plaatsen. En omdat wij zo dom zijn, is het beter, zo redeneren zij, om ons nog dommer te houden. Ze houden de boeken gesloten.
Lees verderEr zijn allerlei trucs om water ‘gezonder’ te maken
Sommige dingen zijn goed en goedkoop. Neem de gratis lunchconcerten in het Amsterdamse Concertgebouw, hangen in het park met een fles wijn, stokbrood en sardientjes uit blik, en ons leidingwater. Allemaal uitmuntend voor weinig.
Lees verderVitaminewater is suikerwater met een beetje vitamine C
Vitaminewater. Dat klinkt gezond, nietwaar? Water is gezond en vitamines zijn gezond, dus drinken dat spul. Zou je denken. En dat is precies wat fabrikant Vrumona, die ook achter de merken Pepsi-Cola, 7 Up en Sisi zit, wil dat je denkt. Haar Sourcy Vitaminwater – Sourcy is het bronwatermerk van het concern en klinkt net wat gezonder dan Pepsi – is een frisdrank die doet alsof hij heilzaam is. Goed voor je. Maar dat is hij niet.
Lees verderIn de Volkskrant: stop met die vinkjes!
De nieuwe Schijf van Vijf is een flinke stap vooruit: veel meer verse groenten en ook noten, zaden en peulvruchten zijn onmisbaar voor een gezonde leefstijl. Bewerkte industriële voedingsproducten worden ontraden.
Lees verderVroeger was alles beter
Vroeger was alles beter. Dat vindt de voedselfabrikant. Of liever: de voedselfabrikant denkt dat u dat vindt. Daarom liggen er zo veel etenswaren in de winkel die op onze nostalgie inspelen. Ze doen in woord en verpakking alsof ze op eeuwenoude wijze worden gemaakt, zelfs als dat niet zo is.
Lees verderBij Pauw aan tafel: over Tony
Over Tony’s Chocolonely, het chocolademerk dat ‘op weg’ is ‘naar 100% slaafvrije chocolade’, is een documentaire gemaakt: Tony. De film gaat 14 april in première. Om daarover te vertellen zat Teun aan tafel bij Jeroen Pauw.
Lees verderVakbonden zijn niet voor vrije jongens, maar voor loonslaven
‘Gelijk werk verdient gelijke beloning.’ Uiteraard, hoor ik u denken, geen speld tussen te krijgen. Toch raakte ik geïrriteerd toen ik deze zin las in een stuk van de NVJ. Ooit, toen ik nog ergens bij een omroep van jaarcontract naar jaarcontract hobbelde, ben ik lid geworden van de journalistenbond en dat lidmaatschap heb ik altijd verzuimd op te geven. Terwijl ik inmiddels toch al jaren geen werknemer meer ben, maar zelfstandige. En vakbonden zijn niet voor vrije jongens, maar voor loonslaven die zich organiseren tegen de uitbuiting door de bazen. Als de ‘gelijk werk’-uitspraak over de geknechte arbeider zou gaan, dan zou ik er vrede mee hebben. Iedereen hetzelfde loon, regel het maar in de cao. Mét inflatiecorrectie. Lees verder