Allernikserigste beroep van allemaal: de consultant

TeunColumns & verhalen

Screenshot van de website van Capgemini: 'Be the You want to be'...
Twee jongens van De Correspondent hebben een tijdje geleden een boekje geschreven waarin zij betogen dat een vuilnisman meer zou moeten verdienen dan een bankier. Een maatschappij kan namelijk veel langer zonder bankiers dan zonder vuilnismannen, blijkt volgens hen uit onderzoek naar ervaringen uit het verleden. Ooit vroeg ik een van de jongens hoe dit praktisch uit te voeren was. Daarbij mompelde ik nog iets over vraag en aanbod, want dat hoort als je het over economie hebt. De auteur had geen antwoord op praktische vragen, want ‘het was voor de week van de filosofie geschreven’. Prima argument. Lees verder

Mijn vader

TeunColumns & verhalen

Vergeef mij als ik een weinig sentimenteel overkom. Of vergeef het mij niet, dat is ook goed. Ik zal mij er weinig van aantrekken. Afgelopen zaterdag zou mijn vader, als hij niet veel te vroeg was overleden (maar komt de dood niet altijd te vroeg?) 77 jaar zijn geworden . Dat reken ik elk jaar weer uit. Waarschijnlijk doe ik dat over twintig jaar nog, als hij dus 97 geworden zou zijn. Lees verder

Teun bij Wilfred op BNR Nieuwsradio

TeunIn de media

Teun wordt niet graag bij de neus genomen als het om eten gaat. Zo introduceert Wilfred Genee zijn co-host voor The Friday Move op BNR Nieuwsradio. In de uitzending verklapt Teun onder meer dat hij graag Zomergasten zou presenteren of weer radio zou willen maken.

Luister de hele uitzending van 3 april hier terug.

Armoede, ongeluk, ziekte, .. ik wil het niet zien

TeunColumns & verhalen

Ellende zien we liever niet. Als kind van een jaar of acht zat ik met mijn ouders in een restaurant in een grote stad in het buitenland. We hadden een tafel aan het raam. Op een gegeven moment, we hadden net iets te eten gekregen, kwam er een haveloze man voor ons staan. Buiten.

Zijn kleren waren gescheurd, zijn haren waren als een koek op zijn hoofd geplakt en hij was vuil. Hij stond daar maar: zijn hoofd tegen het raam gedrukt, nu weer richtte hij zijn blik op ons eten, dan weer probeerde hij onze ogen te vangen met zijn eigen dieptreurige ogen. We kregen geen hap door onze keel. Lees verder

‘Wilt u er misschien een muffin bij?’

TeunColumns & verhalen

Eén koffie.” ‘Wilt u gebruik maken van de ontbijtspecial? Voor maar twee euro krijgt u er een jus d’orange en een croissantje bij .’

‘Nee, dank u.’ Omdat ik de bui al voelde hangen, probeerde ik het zo kortaf mogelijk, op het bitse af, te zeggen. Misschien kon ik haar ervan weerhouden nog meer aanbiedingsmogelijkheden op te noemen.

Tevergeefs, zoals ik eigenlijk ook wel had verwacht: ‘Wilt u er dan misschien een muffin bij, of een koek, of een croissant? Dat kost maar een euro meer.’ Lees verder

Mark Rutte, capo di tutti capi

TeunColumns & verhalen

Potdikkie, dat interview met Mark Rutte in Metro was wel behoorlijk briljant. Heeft u het gelezen? Of er op zijn minst van gehoord? Kan niet missen. Het was het stuk waarin onze premier de slachtoffers van discriminatie zelf verantwoordelijk verklaarde voor die discriminatie. Discriminatie komt nu eenmaal altijd voor bij tweede en derde (!) generatie allochtonen. Eigen schuld, dikke bult. Lees verder

Alleen het rendement telt

TeunColumns & verhalen

‘Wie jong is en niet links heeft geen hart, wie oud is en niet rechts heeft geen verstand.’ Ik zou bijna op z’n dominee Gremdaats willen zeggen: Kent u die uitdrukking? Hij wordt meestal schamper lachend gebruikt door een – inderdaad – ouder persoon, meestal een man, om zich teweer te stellen tegen de bespiegelingen en beschuldigingen van een representant van een jongere generatie. Zeg: een financieel geslaagde vader op het verjaardagsfeestje van zijn idealistische, studerende zoon. Lees verder

Mogen betekent meestal gewoon moeten

TeunColumns & verhalen

‘J e mag je bestek houden.’ Voor de veertigste verjaardag van een vriendin was een – in ieder geval bij mij in de buurt befaamd – restaurantje afgehuurd. Een uiterst charmante eetgelegenheid op één van de meest pittoreske plekken van de stad. Zij waren misschien wel het eerste Amsterdamse restaurant met een eten-wat-de-pot-schaftformule: vijf gangen goed Frans eten voor een uiterste schappelijke prijs. En tussen die gangen altijd dat zinnetje: ‘Je mag je bestek houden.’ Lees verder